| Η γεύση μας βοηθά να ρυθμίσουμε το φαγητό μας |
 Η καταγραφή του εγκεφαλικού στελέχους δείχνει ότι οι γευστικοί μας κάλυκες είναι η πρώτη γραμμή άμυνας ενάντια στο να τρώμε πολύ γρήγορα.
Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο μπορεί να οδηγήσει σε νέους δρόμους για την απώλεια βάρους.
Όταν είσαστε μπροστά σε ένα πολυαναμενόμενο δείπνο, τα σήματα από το στομάχι σας προς τον εγκέφαλό σας σας εμποδίζουν να φάτε τόσο πολύ που θα το μετανιώσετε ή έτσι πιστεύεται. Αυτή η θεωρία δεν είχε πραγματικά δοκιμαστεί ποτέ μέχρι που μια ομάδα επιστημόνων στο UC San Francisco ανέλαβε πρόσφατα την έρευνα.
Η ομάδα, με επικεφαλής τον Zachary Knight, καθηγητή φυσιολογίας του UCSF στο Ινστιτούτο Kavli, ανακάλυψε ότι είναι η αίσθηση της γεύσης που μας ωθεί στην επιλογή τροφής σε μια πεινασμένη μέρα.
Διεγερμένοι από την αντίληψη της γεύσης, ένα σύνολο νευρώνων αποσπά την προσοχή μας σχεδόν αμέσως για να περιορίσει την πρόσληψη τροφής.
«Αποκαλύψαμε μια λογική που χρησιμοποιεί το εγκεφαλικό στέλεχος για να ελέγχει πόσο γρήγορα και πόσο τρώμε, χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικά είδη σημάτων, ένα προέρχεται από το στόμα και ένα πολύ αργότερα από το έντερο», είπε ο Knight.
«Αυτή η ανακάλυψη μας δίνει ένα νέο πλαίσιο για να κατανοήσουμε πώς ελέγχουμε το φαγητό μας».
Η μελέτη , θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποκάλυψη του πώς ακριβώς λειτουργούν τα φάρμακα για την απώλεια βάρους.
Νέες απόψεις στο εγκεφαλικό στέλεχος
Πριν από έναν αιώνα ότι η όραση, η μυρωδιά και η γεύση του φαγητού ήταν σημαντικά για τη ρύθμιση της πέψης.
Πιο πρόσφατες μελέτες στις δεκαετίες του 1970 και του 1980 έχουν επίσης προτείνει ότι η γεύση του φαγητού μπορεί να περιορίζει το πόσο γρήγορα τρώμε, αλλά ήταν αδύνατο να μελετηθεί η σχετική εγκεφαλική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του φαγητού, επειδή τα εγκεφαλικά κύτταρα που ελέγχουν αυτή τη διαδικασία βρίσκονται βαθιά στο εγκεφαλικό στέλεχος, καθιστώντας τους δύσκολη την πρόσβαση.
Με τα χρόνια, η ιδέα είχε ξεχαστεί. Νέες τεχνικές που αναπτύχθηκαν από τον κύριο συγγραφέα Truong Ly, PhD, μεταπτυχιακό φοιτητή στο εργαστήριο Knight, επέτρεψαν την πρώτη απεικόνιση και καταγραφή μιας δομής εγκεφαλικού στελέχους που είναι κρίσιμη για την αίσθηση κορεσμού, που ονομάζεται πυρήνας της μονήρης οδού, ή NTS, σε μια εγρήγορση.
Χρησιμοποίησε αυτές τις τεχνικές για να εξετάσει δύο τύπους νευρώνων που είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι παίζουν ρόλο στην πρόσληψη τροφής.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι όταν έβαζαν τροφή απευθείας στο στομάχι ενός ποντικιού, τα εγκεφαλικά κύτταρα που ονομάζονται PRLH (για την ορμόνη απελευθέρωσης της προλακτίνης) ενεργοποιήθηκαν από θρεπτικά σήματα που αποστέλλονταν από το γαστρεντερικό σωλήνα, σύμφωνα με την παραδοσιακή σκέψη και τα αποτελέσματα προηγούμενων μελετών.
 Γίνετε μέλος της ομάδας Βιολογικά στο Facebook ΕΔΩ Ωστόσο, όταν επέτρεψαν στα ποντίκια να φάνε το φαγητό όπως θα έκαναν συνήθως, αυτά τα σήματα από το έντερο δεν εμφανίστηκαν. Αντίθετα, τα εγκεφαλικά κύτταρα PRLH άλλαξαν σε ένα νέο μοτίβο δραστηριότητας που ελεγχόταν εξ ολοκλήρου από σήματα από το στόμα.
«Ήταν μια απόλυτη έκπληξη που αυτά τα κύτταρα ενεργοποιήθηκαν από την αντίληψη της γεύσης», είπε ο Ly. «Δείχνει ότι υπάρχουν και άλλα στοιχεία του συστήματος ελέγχου της όρεξης που πρέπει να σκεφτούμε».
Αν και μπορεί να φαίνεται αντιφατικό για τον εγκέφαλό μας να καθυστερεί το φαγητό όταν πεινάμε, ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί στην πραγματικότητα τη γεύση του φαγητού με δύο διαφορετικούς τρόπους ταυτόχρονα.
Ένα μέρος λέει, "Αυτό έχει ωραία γεύση, τρώτε περισσότερο", και ένα άλλο μέρος είναι να παρακολουθείτε πόσο γρήγορα τρώτε και να λέτε, "Σιγά, αλλιώς θα αρρωστήσετε". «Η ισορροπία μεταξύ αυτών είναι το πόσο γρήγορα τρως», είπε ο Νάιτ.
Η δραστηριότητα των νευρώνων PRLH φαίνεται να επηρεάζει το πόσο εύγευστο βρήκαν την τροφή τα ποντίκια, είπε ο Ly. Αυτό συνδυάζει την ανθρώπινη εμπειρία μας ότι το φαγητό είναι λιγότερο νόστιμο όταν το χορτάσετε.
Σου αρέσει το organiclife.gr ; Θα το εκτιμούσαμε εάν μας το έδειχνες με ένα LIKE …
|
