| Σε θάνατο οδηγεί το δικαστήριο τον Ρωμανό. Γιατί είμαστε μαζί του... |
| Wednesday, 03 December 2014 13:13 |
 Αρνητική ήταν η απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά στο αίτημα του Νίκου Ρωμανού για χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας προκειμένου να παρακολουθήσει τις σπουδές του στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Αθήνας.
Ο Νίκος Ρωμανός, που έχει εκτίει 15ετη κάθειρξη για τις ένοπλες επιθέσεις στο Βελβεντό Κοζάνης, εξακολουθεί να νοσηλεύεται φρουρούμενος στο νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς, αφού πραγματοποιεί απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου.
Ο Ρωμανός αρνήθηκε τη λύση της τηλεδιάσκεψης και συνεχίζει την απεργία πείνας.
Γιατί είμαστε μαζί με τον Ρωμανό...
Από τη μία έχουμε ένα παιδί, που το κράτος δολοφονεί το φίλο του μπροστά στα μάτια του. Κατανοούμε την οργή του, από τη στιγμή μάλιστα που είμαστε και οι ίδιοι οργισμένοι. Φυσικά και πρέπει να τιμωρηθεί εάν επιλέξει την ένοπλη βία, παρόλο που κατανοούμε επαναλαμβάνω την οργή του.
Το δικαστήριο έκρινε πως ο Ρωμανός δε μετέχει σε τρομοκρατική οργάνωση και τον καταδίκασε μόνο για την ένοπλη ληστεία.
Προσωπικά αν και θεωρώ πως σε βαριά εγκλήματα που έχουν να κάνουν με ποινές που προβλέπουν κάθειρξη, θα έπρεπε να μη δίνονται άδειες, ούτε μειώσεις ποινών, από τη στιγμή όμως που το σύστημα το προβλέπει, είναι υποχρεωμένο να το πράξει.
Δε γίνεται να δίνεις τη δυνατότητα σε κάποιον να σπουδάσει, να δίνει εξετάσεις, να περνάει στη σχολή που επέλεξε και μετά να του στερείς τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τα μαθήματα.
Δε νοείται το κράτος από τη μία (αν και ο Ρωμανός τα αρνήθηκε), να θέλει να τον επιβραβεύσει με το ποσόν των 500,00 € για την επιτυχία του. Είναι ανήκουστο να τον καλεί να τον βραβέψει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και από την άλλη να του απαγορεύεις να σπουδάσει.
Για τους παραπάνω λόγους, στηρίζουμε τον Ρωμανό στον αγώνα του, από τη στιγμή που το κράτος του έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσει. Διαφορετικά θα έπρεπε πριν τον βάλουν σε διαδικασία των εξετάσεων, να τον έχουν εξαρχής ενημερώσει πως εάν επιτύχει δε θα του δοθεί τελικά η δυνατότητα σπουδών.
Πάνω από όλα όμως, είμαστε με τον Ρωμανό, γιατι είναι από τους λίγους στην Ελλάδα που αγωνίζονται για τα πιστεύω τους, ρισκάροντας πραγματικά ακόμα και την ίδια τους τη ζωή. Respect...
Παναγιώτης Μερεντίτης.
|
