Σαν σήμερα η 24ωρη Οδύσσεια στην Αττική Οδό από το χιόνι. Το χρονικό του εγκλωβισμού έως την ελευθερία |
![]() Σαν σήμερα, στις 24/01/2022, χιόνισε στην Αττική και όχι μόνον έκλεισε ο μεγαλύτερος και "ασφαλέστερος" οδικός άξονας της χώρας, αλλά εγκλωβίστηκαν για περισσότερες από 24 ώρες, χιλιάδες οδηγοί στα οχήματα τους.
Η Αττική Οδός αποζημίωσε τους εγκλωβισμένους με 2.000 ευρώ / όχημα, με καθυστερήσεις μηνών και αφάνταστο εμπαιγμό προς τους δικαιούχους. Ακόμα και ο υπογράφων, ο οποίος όχι μόνον είχα στη διάθεση σου οπτικοακουστικό υλικό από την περιπέτεια, αλλά είχα αρθρογραφήσει και σχετικά, δυσκολεύτηκα πολλούς μήνες να λάβω την αποζημίωση και αυτό μόνον όταν δήλωσα την ιδιότητα μου...
Όταν θελήσαμε να κάνουμε ένα άρθρο για την καθυστέρηση μηνών στην καταβολή των αποζημιώσεων και απευθυνθήκαμε στην Αττική Οδό να μας ενημερώσει σχετικά, με το πόσες αιτήσεις κατατέθηκαν, πόσες έχουν εξεταστεί, πόσες έχουν απορριφθεί ή εγκριθεί, πόσοι έχουν ήδη αποζημιωθεί κλπ, μας ενημέρωσε η διευθύντρια του αρμόδιου τμήματος, πως έχει ληφθεί η απόφαση, να μη δώσουν στα ΜΜΕ κανένα στοιχείο !!!
Ας θυμηθούμε την Οδύσσεια του εγκλωβισμού στον χιονιά και το πραγματικό θαύμα που δεν θρηνήσαμε κάποιον νεκρό…
24ωρη Οδύσσεια στην Αττική Οδό.
Το χρονικό του εγκλωβισμού
έως την ελευθερία
Δευτέρα 24/01/2022. Τότε που ο χρόνος πάγωσε για 24 ολόκληρες ώρες, στο λευκό οδόστρωμα της Αττικής Οδού...
Τον ασφαλέστερο οδικό άξονα της χώρας, ο οποίος όμως έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα, όπως αποδείχτηκε. Ετσι και εγκλωβιστείς, δεν υπάρχει από πουθενά έξοδος διαφυγής !!!
![]() ![]() Πάμε να δούμε το χρονικό του εγκλωβισμού στην Αττική Οδό. Μια περιπέτεια που κράτησε 24 ολόκληρες ώρες και έθεσε σε κίνδυνο όχι μόνον τη σωματική μας ακεραιότητα, αλλά και την ίδια την αξιοπρέπεια μας… Και Ok. Εντάξει η υγεία... Την αξιοπρέπεια όμως γιατί (;) θα αναρωτηθείτε…
![]() Φανταστείτε λοιπόν να είσαστε εγκλωβισμένοι στο οδόστρωμα και να θέλετε να κάνετε τη σωματική σας ανάγκη… Τι κάνετε ;
Σε αυτό το σημείο, θα θέλαμε όλοι μας οι εγκλωβισμένοι να ζητήσουμε συγνώμη από τη διαχειρίστρια εταιρεία, που της κατουρήσαμε τον τοίχο. Και καλά εμείς οι άντρες, έχουμε και ένα πλεονέκτημα στην όλη διαδικασία… Φαντάσου να είσαι γυναίκα ή να σου έρθει κόψιμο ανεξαρτήτου φύλλου…
To χρονικό της Οδύσσειας…
Δευτέρα πρωί ξεκίνησα από Λαύριο, για τα γραφεία του Organic Life στην Πετρούπολη. Το πρόβλημα φάνηκε ήδη από τη Λ. Λαυρίου, όταν είχε ήδη αρχίσει να το στρώνει, αλλά βαρέα οχήματα κολλούσαν κυρίως σε ανηφορικά οδοστρώματα, κλείνοντας το οδικό δίκτυο… ![]() ![]() ![]() Υπήρχαν και αρκετά ΙΧ χωρίς αλυσίδες, αλλά εκεί μικρό το κακό. Με λίγη δυσκολία, με λίγο σπρώξιμο, τα βγάζεις στην άκρη να ελευθερώσεις έστω τη μια λωρίδα του δρόμου.
Με την νταλίκα και το φορτηγό τι κάνεις έτσι και κολλήσει ; Απολύτως τίποτα, αφού έτσι και γλιστρήσει στον πάγο μια μάζα που ζυγίζει μερικούς τόνους, τότε κινδυνεύουν ακόμα και ανθρώπινες ζωές… Ετσι λοιπόν, τα βαρέα οχήματα όπου κολλήσουν, μένουν εκεί !!!
![]() Λάθος 1 / βαρέα οχήματα
![]() Καταλαβαίνουμε λοιπόν, το πρώτο λάθος της κυβέρνησης και της Αττικής Οδού. Δεν απαγορεύτηκε η κίνηση των βαρέων οχημάτων στο οδικό δίκτυο, όταν περιμένουμε όλοι μας ισχυρή χιονόπτωση και μάλιστα την έχουμε ονομάσει και Ελπίδα… Μα Ελπίδα βρε αδέλφια ; Και η Οδύσσεια ξεκινάει…
Ηδη από τη Λ. Λαυρίου, καθυστέρησα σε μερικά σημεία, κυρίως λόγω των ακινητοποιημένων στη μέση του δρόμου βαρέων οχημάτων…
Υπομονή έλεγα. Σύντομα θα βγω στην Αττική Οδό. Το δρόμο που δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ !!!
![]() Λάθος 2
Φτάνοντας στην Αττική Οδό, είχαν κλείσει όλα οι είσοδοι του e-pass και ήταν ανοικτές μόνον οι 8 λωρίδες με εισπράκτορα, με τις μπάρες ανοιχτές και δωρεάν διέλευση. Δεν υπήρξε η παραμικρή απαγόρευση εισόδου σε βαρέα οχήματα και όσα ΙΧ δεν ήταν τετρακίνητα και δε διέθεταν αλυσίδες…
![]() ![]() ![]() Ο δρόμος, είχε ήδη αρχίσει να πιάνει χιόνι. Το οδόστρωμα ήταν σχεδόν άδειο, έως ότου να προσεγγίσουμε προς την έξοδο της Κάντζας.
Εκεί ξεκίνησε το μποτιλιάρισμα και κάναμε ένα μέτρο την ώρα…
![]() Διαβλέποντας από νωρίς τον κίνδυνο να αφήσουμε τα κοκαλάκια μας εκεί, όταν έφτασα στο πρατήριο καυσίμων της Αττικής Οδού, αμέσως βγήκα στην παράκαμψη και φούλαρα βενζίνη το αυτοκίνητο. Τουλάχιστον εάν εγκλωβιστούμε σκάφτηκα, να έχω θέρμανση… Μια απόφαση που αποδείχτηκε σωτήρια, μιας και ήταν πολλά τα οχήματα που έμειναν από βενζίνη... ![]() ![]() ![]() ![]() Με το που πέρασα την έξοδο της Κάντζας, εκεί πλέον ήρθε και το τέλος. Η κυκλοφορία των αυτοκινήτων διακόπηκε και μείναμε σταματημένοι στο ίδιο σημείο για 24 ώρες.
Video που ανέβηκε στο Facebook στις 4 πρώτες ώρες καθυστέρησης...
Εκείνη ήταν και η στιγμή, που κάλεσα το τηλεφωνικό κέντρο της Αττικής οδού ( Προσοχή. Οχι τον αριθμό SOS που διαθέτει, μιας και δεν ήθελα να απασχολήσω τη γραμμή ).
-Καλησπέρα σας. Βρίσκομαι εγκλωβισμένος στην Κάντζα εδώ και αρκετές ώρες. Γίνονται κάποιες ενέργειες απεγκλωβισμού μπροστά ; Υπάρχει η δυνατότητα ή θα διανυκτερεύσουμε εδώ το βράδυ…
Εκεί κατάλαβα πως δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες… ![]() -Με συνδέετε παρακαλώ με το τμήμα αποζημιώσεων της Αττικής Οδού ; Καταλαβαίνετε φαντάζομαι την ταλαιπωρία μας και πως είναι ανήκουστο να κλείνει ο ασφαλέστερος υποτίθεται οδικός άξονας… -Στείλτε ένα mail στην τάδε ηλεκτρονική διεύθυνση μου απάντησε η τηλεφωνήτρια και θα επικοινωνήσει ο υπεύθυνος μαζί σας… Την επόμενη το μεσημέρι, βγήκε και η ανακοίνωση της αποζημίωσης των 2.000 ευρώ. Κρατήστε όμως και ένα μικρό καλάθι…
Η Αττική Οδός είχε κλείσει από νωρίς τις διόδους e-pass και είχε ελεύθερη είσοδο στις υπόλοιπες 2-3 που ήταν ανοιχτές. Χωρίς το απόκομμα λοιπόν διέλευσης, άντε να αποδείξεις πως ήσουν και εσύ εκεί…
Προσκομίστε αποδεικτικά στοιχεία θα σου πουν στην καλύτερη ( φωτογραφίες, video, μαρτυρίες κλπ… ),να τα εξετάσουμε και μετά από κάποια χρόνια, ίσως σας αποζημιώσουμε…
Οψόμεθα λοιπόν για το συγκεκριμένο κομμάτι της αποζημίωσης της ψυχικής οδύνης και της έκθεσης σε κίνδυνο, μιας και φοβάμαι πως αποτελεί απλά ένα επικοινωνιακό τρικ και μετάθεση των ευθυνών από το κράτος στον ιδιώτη και μόνον… ![]() ![]() Ισως να απέφευγα την ταλαιπωρία... Το ρίσκο που δεν πήρα… Η αλήθεια είναι, πως νωρίτερα προσεγγίζοντας στην Κάντζα και ενώ ήδη κινούμασταν με 10 μέτρα / ώρα, σκέφτηκα να βγω από την Αττική Οδό. Που να πάω όμως συλλογίστηκα ; H Αττική Οδός δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ. Οι γύρω δρόμοι μπορεί… Οπότε εδώ θα ταλαιπωρηθείς λίγο, αλλά θα φτάσεις στον προορισμό σου είπα και κράτησα σταθερό το τιμόνι, αντί να το στρέψω δεξιά προς την έξοδο… Μια απόφαση που ίσως να αποδείχτηκε μοιραία !!!
Το κωμικοτραγικό…
Και εκεί που ήμασταν κολλημένοι στην κίνηση, το βλέμμα έπεσε σε μια ταμπέλα. Προσοχή ρίψη άλατος σε εξέλιξη έγραφε με κεφαλαία γράμματα… ![]() Αδέλφια της Αττική Οδού, ένα μήνυμα σε μια ταμπέλα, δεν αρκεί να γίνει δουλίτσα, εάν δεν βγουν έξω και έγκαιρα και οι πραγματικές αλατιέρες...
Γιατι είναι αλήθεια, πως οι αλατιέρες δε βγήκαν έγκαιρα, όταν ήταν ακόμα νωρίς. Μάλιστα, έχουμε μαρτυρίες οδηγών, που είχαν διασχίσει νωρίτερα το δρόμο και δεν είχαν συναντήσει πουθενά αλατιέρα… ![]() Όταν βγήκαν, ήταν ήδη αργά και δεν είχε νόημα. Ο δρόμος είχε ήδη κλείσει και αυτά τα οχήματα δεν έχουν τη δυνατότητα να ίπτανται ή να περνούν πάνω από τα προπορευόμενα οχήματα. Και ευτυχώς δηλαδή, γιατι έτσι, θα μου καβούλιαναν τον ουρανό του αυτοκινήτου, με κίνδυνο να μου γδάρουν ακόμα και το… σκάλπ !!! Σε αρκετές φωτογραφίες, εμφανίζεται ένα εκχιονιστικό που ήταν κολλημένο στην κίνηση μαζί με τα υπόλοιπα οχήματα. Τί να το κάνεις τότε που βγήκε. Ηταν ήδη αργά...
![]() Οταν βγήκαν τα εκχιονιστικά, ήταν πλέον αργά...
Εγκλωβισμένος λοιπόν στο δρόμο, άρχισαν οι ώρες να περνούν. Η μάλλον καλύτερα τώρα που το σκέφτομαι, να μην περνούν με τίποτα… και πώς να γίνει αυτό άλλωστε, όταν είσαι σταματημένος στο ίδιο σημείο για 24 ώρες, περιορισμένος μέσα στα στενά όρια μιας λαμαρίνας αυτοκινήτου…
Το χειρότερο ήταν η τουαλέτα.
Φαντάσου να θες να κάνεις την ανάγκη σου και να είσαι αναγκασμένος να το κάνεις μπροστά στα μάτια εκατοντάδων ανθρώπων, εκεί που και ο βασιλιάς ακόμα, πηγαίνει μόνος του, λέει το ρητό… Πόσο μάλλον να είσαι γυναίκα ή να σε πιάσει κόψιμο…
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από την Αττική Οδό που της κατούρησα τη μάντρα 2-3 φορές και να ευχαριστήσω το έντερο μου, που δε μου σκάρωσε κανα αστείο να με πιάσει κανα κόψιμο…
Φιλοσοφία ζωής…
Εάν δε μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσε το… Εχω ως φιλοσοφία ζωής, το να προσαρμόζω τη ζωή μου στις καταστάσεις και να προσπαθώ να κάνω τη διαβίωση μου όσο καλύτερη μπορώ, ανάλογα με τις συνθήκες. Ετσι λοιπόν, αφού συνειδητοποίησα πως θα διανυκτερεύσω στο αυτοκίνητο, με σωστή διαχείριση του καυσίμου, ανάβοντας και σβήνοντας τη μηχανή, ανα τακτά χρονικά διαστήματα και ανοίγοντας τα παράθυρα μια στο τόσο, ώστε να ανακυκλώνεται ο αέρας, φρόντισα αρχικά να εξασφαλίσω το υγιεινό και ζεστό κλίμα στο όχημα.
![]() Στη συνέχεια, λίγο με το σερφάρισμα στο διαδίκτυο, λίγο ακούγοντας μουσική, παρακολουθώντας 2-3 ταινίες στο κινητό, προσπάθησα να εξασφαλίσω και τη ψυχαγωγία μου. Παρηγοριά στον άρρωστο δηλαδή, αλλά τι να κανς. Να κάτς να σκάεις ;
H αλληλεγγύη…
Μαζί είχα και τον τετράποδο φίλο μου και τον έβγαλα 2-3 φορές βόλτα να ξεμουδιάσουμε και τα δυο μας. Από το πίσω αυτοκίνητο, είδε ο οδηγός πως έχω σκύλο και ήρθε και μου χτύπησε το παράθυρο… Εχω κάτι κονσέρβες στο αυτοκίνητο μου είπε. Ελα να στις δώσω να φάει κάτι το ζωντανό, όπως και έγινε… ![]() Ο ίδιος είχε μείνει από μπαταρία στο κινητό, μιας και δεν είχε καλώδιο να το φορτίσει. Του χάρισα εγω ένα επιπλέον που είχα. Τουλάχιστον να μπορεί ο άνθρωπος να επικοινωνεί με τους δικούς του…
Το συγκινητικό του πράγματος όμως ήταν, όταν κατά τις 10:00 το βράδυ και εκεί που είχε αρχίσει να στεγνώνει επικίνδυνα ο λαιμός από τη δίψα, ήρθαν δυο νεαρά παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι 17-18 χρονών (;) και μας μοίρασαν νερά. ![]() Mετά από λίγες ώρες, ξαναπέρασαν και έφεραν μπάρες δημητριακών… Κατοικούσαν στα Γλυκά Νερά μου είπαν όταν τα ρώτησα. Υπάρχει λοιπόν ελπίδα μιας και η νέα γενιά, ξέρει να μας εκπλήσσει ευχάριστα.
Δυστυχώς, δεν πρόλαβα να βγάλω μια φωτογραφία τα πρόσωπα τους. Γιατι τα πραγματικά πρότυπα, πρέπει να είναι εκείνα τα παιδιά, που ξεκουνάνε από τον καναπέ να βοηθήσουν και όχι ο πρωταθληταράς που σπρώχνει το τόπι με το πόδι ή τη ρακέτα και παίρνει μερικά εκατομμύρια ή οι υπόλοιποι μαϊντανοί που κατακλίζουν τις οθόνες μας…
Προς τις 04:00 τα ξημερώματα, ήρθε και ο στρατός και μας έφερε νερά και μπομπότα… Οσο για την Αττική Οδό ; Ηταν πραγματικά εξαφανισμένη…
![]() Αρκετοί είχαν παρατήσει τα οχήματα τους μέσα στη μέση του δρόμου και έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Εγω είχα την ενημέρωση πως ο προαστιακός ήταν κλειστός, έτσι λοιπόν, ενώ θα μπορούσα να κάνω το αυτοκίνητο στην άκρη και να φύγω, αναγκαστικά παρέμεινα εκεί, αφού από το ραδιόφωνο άκουγα πως και οι υπόλοιποι δρόμοι ακόμα και κεντρικοί, είχαν κλείσει, οπότε δε θα είχε καν νόημα να φύγω με τα πόδια και να βγω κάπου να πάρω ένα ταξί… ![]() Πρέπει να ήταν 02:00 τα ξημερώματα, όταν κάποιος μου χτύπησε το τζάμι, την ώρα μάλιστα, που πήγε να με πάρει λίγο ο ύπνος… Όλα εντάξει με ρώτησε ; Όλα καλά του είπα και τον είδα να φωτάει με το φακό, στα προπορευόμενα οχήματα.
Δε γνωρίζω εάν ήταν εθελοντής ιδιώτης ή από κάποια υπηρεσία, που έκανε άλεγχο εαν αντιμετοπίζουμε κάποια πρόβλημα υγείας, μιας και ήταν με πολιτικά χωρίς κάποια διακριτικά…
Ο απεγκλωβισμός…
Με αρκετή δυσκολία λοιπόν, πέρασε η νύχτα. Πώς να βολευτείς τόσες ώρες στο κάθισμα του αυτοκινήτου ; Κατά τις 10:00 η ώρα και βλέποντας πως από μπροστά δεν υπάρχει περίπτωση να απεγκλωβιστούμε, πήρα την απόφαση να γυρίσω αντίθετα το αυτοκίνητο και περνώντας με σλάλομ ανάμεσα σε ακινητοποιημένες νταλίκες και αυτοκίνητα, ακόμα και σε απόσταση χιλιοστών σε κάποιες περιπτώσεις, να προσπαθήσω να φτάσω στην έξοδο της Κάντζας. ![]() Είχα πληροφορηθεί, πως έχει ανοίξει η έξοδος και πλέον ή θα το πάλευα μόνος μου να απεγκλωβιστώ ή θα παρέμενα ακόμα σταματημένος μερικές ώρες εκεί, έως ότου φθάσει η βοήθεια.
Ευτυχώς άλλωστε, απείχα μόλις 200 μέτρα από αυτήν και είχε ήδη αρχίσει ο απεγκλωβισμός αφήνοντας κάποια περάσματα, εαν ξεπερνούσα τα πρώτα 100 δύσκολα μέτρα…
Ευτυχώς το αυτοκίνητο είναι τετρακίνητο, σε αντίθετη περίπτωση δεν το κουβεντιάζουμε καν να κατορθώσει κάποιος να κάνει σλάλομ στο παγωμένο χιόνι ανάμεσα σε άλλα οχήματα, που απαιτείται ακρίβεια στην κίνηση και το παραμικρό ολίσθημα, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές υλικές ζημιές στα οχήματα…
Μετά από 24 ώρες, κατόρθωσα πλέον να φθάσω στην έξοδο της Κάντζας. Προορισμός ήταν η Δυτική Αττική, οπότε πήρα την απόφαση να αποφύγω να περάσω από Γέρακα, Σταυρό κλπ μιας και φοβήθηκα μην εγκλωβιστώ σε άλλο σημείο.
Ακολουθώντας τη Λ. Βάρης - Κορωπίου, θεώρησα ασφαλέστερη δίοδο την προσέγγιση από το παραλιακό μέτωπο, που λογικά δίπλα στη θάλασσα, επικρατούν καλύτερες συνθήκες.
Η αλήθεια είναι, πως αφού βγήκα από Την Κάντζα που ο δρόμος κρατούσε ακόμα πάγο, από εκεί και πέρα, δεν υπήρχε το παραμικρό πρόβλημα στους δρόμους.
24 ώρες μετά, επιτέλους σπίτι...
Ως αρκετά αισιόδοξο άτομο που είμαι, αντιμετωπίζω την όλη ταλαιπωρία, ως μια ακόμη δυνατή εμπειρία. Αφού βγήκαμε ζωντανοί, θα αποτελεί μια ακόμη ιστορία να έχουμε να διηγούμαστε, χωρίς αυτό φυσικά, να ελαφρώνει στο ελάχιστο, από τις σοβαρές ευθύνες που βαρύνουν τους υπευθύνους, για τον μεγάλο κίνδυνο που μας εξέθεσαν, λόγω της τραγικά κραυγαλέας ανικανότητας τους.
Παναγιώτης Μερεντίτης / Organic Life
Σου αρέσει το organiclife.gr ;
Θα το εκτιμούσαμε εάν μας το έδειχνες με ένα LIKE…
|