| ΣΟΚ. Υποχρεώνουν τις μικρές επιχειρήσεις να πληρώνουν φπα και φορολογία για ανείσπρακτα τιμολόγια |
| Saturday, 28 March 2015 19:34 |
 ΣΟΚ. Υποχρεώνουν τις μικρές επιχειρήσεις να πληρώνουν φπα και φορολογία για τιμολόγια που δεν εισέπραξαν ποτέ.
Εχουμε σοκαριστεί ως κοινωνία για το δημόσιο υπάλληλο που απολύθηκε. Τον ιδιωτικό, ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση, υπέστη μείωση μισθού ή καθυστερεί να εισπράξει το μισθό του.
Εχουμε στεναχωρηθεί αφάνταστα όταν διαπιστώνουμε ολοένα και περισσότερα λουκέτα στα καταστήματα της γειτονιάς μας.
Ας ασχοληθούμε λίγο όμως και με τον μικρό επιχειρηματία, τον οποίο έχουν βαλθεί οι κυβερνήσεις να εξοντώσουν, υποβάλλοντας φορολογία 40% από το πρώτο ευρώ και μάλιστα και επι του τεκμαρτού και όχι πραγματικού εισοδήματος του.
Ποια είναι όμως τα μεγαλύτερα παράλογα του κράτους που οδηγούν σε αργό θάνατο τον μικρό επιχειρηματία ;
Παράλογο 1. ΦΠΑ…
Το κράτος έχει θεσπίσει εισπράκτορα για τον ΦΠΑ τον ίδιο τον επιχειρηματία, τον οποίο υποχρεώνει να τον καταβάλει στα ταμία του κράτους στο τέλος κάθε τριμήνου, ακόμα όμως και εάν δεν τον έχει εισπράξει.
Ας υποθέσουμε για να καταλάβουν και όσοι δεν έχει τύχει να αναλογιστούν τι συμβαίνει, πως κάποιο αγαθό πωλείται προς 100,00 €. Έρχεται το κράτος και επιβάλει φόρο προστιθέμενης αξίας 23 %, με αποτέλεσμα ο τελικός αποδέκτης να πληρώσει στο τέλος της συναλλαγής 123,00 €
Τα 23,00 € που χρέωσε επιπλέον ο επιτηδευματίας για το αγαθό, είναι υποχρεωμένος να τα καταθέσει στο κράτος. Και καλά να είναι κάποιο περίπτερο πχ, το οποίο έλαβε μετρητά τα χρήματα από τον πελάτη του την ίδια στιγμή.
Τί γίνεται στην περίπτωση που πρόκειται για κάποια εταιρεία, η οποία εκδίδει ένα τιμολόγιο επι πιστώσει και ελπίζει πως κάποτε θα εισπράξει τα χρήματα της ;
Ακόμα λοιπόν και εάν ο πελάτης δεν πληρώσει ποτέ, ακόμα και εάν η επιταγή που έλαβε είναι ακάλυπτη, ο επιχειρηματίας είναι αναγκασμένος να καταβάλει τα χρήματα στο κράτος, παρόλο που ποτέ δεν τα έχει εισπράξει.
Ποιά είναι η λύση ;
Άμεση αποδέσμευση του επιτηδευματία από την υποχρέωση είσπραξης και απόδοσης του ΦΠΑ. Προβαίνει κάποια επιχείρηση για παράδειγμα σε αγορά εμπορευμάτων 12.300,00 € ;
Να πληρώνει στον προμηθευτή της τα 10.000,00 € και τα υπόλοιπα 2.300,00 € να καλείται να τα καταθέσει από μόνη της στην εφορία.
Παράλογο 2. ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ
Τα τελευταία έτη, ο επιχειρηματίας, καλείται να πληρώσει φόρο 26 % + 55 % προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά, ΣΥΝΟΛΟ 40% φόρο από το πρώτο ευρώ.
Και όλα αυτά ακόμα και εάν τα ποσά των τιμολογίων δεν καταφέρει να τα εισπράξει ποτέ λόγω αδυναμίας πληρωμής του πελάτη του.
Το χειρότερο όμως, είναι πως θα κληθεί να πληρώσει υπέρογκα ποσά, ακόμα και εάν η εταιρεία του έχει παρουσιάσει ζημία, στην περίπτωση που τύχει να έχει στην κατοχή του κάποια περιουσία, την οποία όμως όταν απέκτησε την είχε δικαιολογήσει απόλυτα μέσω του πόθεν έσχες του.
Εκεί ανάλογα με το ύψος των τεκμηρίων φωτιά που ισχύουν, θα κληθεί επίσης να πληρώσει το 40% της αξίας των τεκμηρίων, ακόμα και εάν δεν έχει καθόλου εισοδήματα ή ακόμα και μπήκε μέσα, να το γράψουμε απλοϊκά για να το κατανοήσουν όλοι.
Ποια είναι η λύση ;
Κατάργηση τεκμηρίων και θέσπιση αυστηρού πόθεν έσχες. Τουλάχιστον 12.000,00 € αφορολόγητο και στη συνέχεια κλιμακούμενη φορολογία, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει ο επιτηδευματίας.
Τα ποσά των τιμολογίων που δεν έχει καταφέρει ο επιχειρηματίας να εισπράξει, στην περίπτωση που δεν επιθυμεί να φορολογηθεί για αυτά, να τα παραχωρεί στην εφορία, η οποία θα είναι υποχρεωμένη όταν και εφόσον εισπράξει ποτέ τα χρήματα από τον οφειλέτη, αφού παρακρατήσει το ποσόν του φόρου που αντιστοιχεί, να τα επιστρέψει στον δικαιούχο παραχωρητή.
Εναλλακτικά, όσα τιμολόγια είναι ανεξόφλητα, θα μπορούσαν να μπουν σε ειδικό καθεστώς αποπληρωμής, μέσω λογαριασμού και ελέγχου της εφορίας.
Δηλαδή χρωστάει κάποιος ένα τιμολόγιο σε μια επιχείρηση της τάξεως των 1.000,00 €, το οποίο η εταιρεία το έχει καταθέσει στον πίνακα ειδικού ανεξόφλητου καθεστώτος, για να μη φορολογηθεί για αυτό ;
Το τιμολόγιο αυτό ο οφειλέτης δε θα μπορεί να το εξοφλήσει απευθείας στον προμηθευτή του, αλλά η αποπληρωμή θα διενεργείται μέσω τραπεζικού λογαριασμού της εφορίας, η οποία θα παρακρατεί τον αναλογούντα (ποσοστιαίως) φόρο και τα υπόλοιπα χρήματα θα τα αποδίδει στον δικαιούχο.
Παράλογο 3. ΥΠΕΡΟΓΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ
Κάθε επιτηδευματίας, καλείται να πληρώσει 800,00 € κατά μέσω όρο το δίμηνο, για τις ασφαλιστικές του εισφορές.
Πληρώνει δηλαδή 4.800,00 € το χρόνο και εάν πάθει κάτι, στην περίπτωση που δε δώσει φακελάκι στο γιατρό θα πεθάνει ή στην καλύτερη θα ταλαιπωρηθεί αφάνταστα.
Ποια είναι η λύση ;
Ο κάθε επιτηδευματίας να επιλέγει τον ιδιωτικό ασφαλιστικό φορέα που επιθυμεί. Όταν με 1.000,00 € το χρόνο μπορεί να κάνει μια ιδιωτική ασφάλιση, στην οποία εάν πάθε κάτι, θα λάβει πραγματική νοσηλεία με αξιοπρέπεια, γιατί θα πρέπει να πληρώνει 4.800,00 € και να πεθαίνει στα ράντζα ;
Ακόμα όμως και η ιδιωτική ασφάλιση να αυξηθεί και να φτάσει ακόμα τα 4.800,00 €, χίλιες φορές να την επιλέξει κάποιος εάν πρόκειται να πιάσουν τόπο οι εισφορές του.
Επιπροσθέτως, όταν μια μεγάλη μερίδα ασθενών, επιλέξει τον ιδιωτικό τομέα, αυτόματα θα αποσυμφορηστούν τα δημόσια νοσοκομεία, τα οποία πλέον θα μπορούν να περιθάλπουν αξιοπρεπώς και αποτελεσματικά όσους τα επιλέξουν.
Παράλογο 4. ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ
Είναι αλήθεια πως η φοροδιαφυγή καλά κρατεί. Επιτηδευματίας ο οποίος πάει με το σταυρό στο χέρι, για τους παραπάνω λόγους που αναφέραμε, όπως η υπερφορολόγηση και η αδυναμία είσπραξης των υπολοίπων των τιμολογίων, είναι σίγουρο με μαθηματική ακρίβεια, πως δύσκολα θα επιβιώσει εκτός εάν παρουσιάζει υπερβολικά κέρδη, που εκεί όσα και να πληρώσει κάτι θα περισέψει για να βιοποριστεί.
Ποια είναι η λύση ;
Αφορολόγητο 12.000,00 € και φορολογία 5 - 7 % έως τις 40.000,00 €. Από εκεί και πάνω κλιμακωτή λογική φορολογία.
Παράλληλα άμεση πρόσληψη τουλάχιστον 2 - 3.000 φοροελεγκτών, οι οποίοι όχι μόνο θα προβαίνουν σε ελέγχους, αλλά θα υποδύονται τους πελάτες σε γιατρούς, λογιστές, café, εστιατόρια, καταστήματα λιανικής και λοιπές επιχειρήσεις.
Εντοπίστηκε κάποιος να μην έχει κόψει απόδειξη ακόμα και για μια τυρόπιτα ; Πρόστιμο 50.000,00 € και την επόμενη φορά αφαίρεση λειτουργίας και κλείσιμο της επιχείρησης για 5 χρόνια.
Κάτι τέτοιο όμως, θα έδινε λαβές ώστε να οδηγήσει σε διαφθορά τους ελεγκτές της εφορίας, οι οποίοι θα έκαναν τα στραβά μάτια με το αντίστοιχο αντίτιμο. Και εδώ η λύση είναι απλή.
Κάθε εφοριακός που θα εντοπίζεται με το δάχτυλο στο μέλι, αυτόματα θα γίνεται δήμευση της περιουσίας του, απομάκρυνση από την υπηρεσία του, ενώ ακόμα και για 1,00 € μίζας, η πράξη θα αποτελεί κακούργημα και θα τιμωρείται με κάθειρξη.
Παράλληλα, ο ελεγχόμενος που έπεσε θύμα του εφοριακού, θα τυγχάνει φορολογικής ασυλίας και δε θα διώκεται για τη συγκεκριμένη παράβαση που εντοπίστηκε.
Φυσικά και ο καταναλωτής έχει τεράστια ευθύνη. Δε νοείται να ανέχεται να αγοράζει προϊόντα χωρίς απόδειξη. Δε γίνεται να πηγαίνει στο γιατρό, το συμβολαιογράφο, το δικηγόρο κλπ και να ακούει το κορυφαίο… Θες απόδειξη ; Δώσε τόσα παραπάνω !!!
Πρέπει ο καταναλωτής να αποκτήσει παιδεία, Άλλωστε με τη χαμηλή φορολογία που θα υπάρχει, δε θα υφίσταται λόγος κάποιος να φοροδιαφύγει.
Τέλος και εξίσου σημαντικό, επειδή η φορολογική παιδεία αργεί, ας κάνουμε κάτι πιο άμεσο που ακούει στη λέξη κίνητρο. Ο καταναλωτής πρέπει να προσκομίζει κέρδος για την απόδειξη που μαζεύει, μέσω της φοροαπαλαγής.
Τέλος ένα μέτρο που θα μπορούσε να ισχύσει και σίγουρα θα γίνει κάποια στιγμή στο μακρινό όμως μέλλον, είναι η κατάργηση των μετρητών. Ολες οι συναλλαγές να διενεργούνται μέσω κάρτας μετρητών ή τραπεζικών λογαρισμών, με το πορτοφόλι να μετατραπεί πλέον σε ηλεκτρονικό και μόνον.
Για κάτι τέτοιο όμως θέλουμε κάποια χρόνια ακόμα. Σίγουρα όμως κάποτε θα γίνει, αφού η εγκληματικότητα και η φοροδιαφυγή αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο.
...............................................................................
Τα πάντα θεωρώ πως είναι πράγματα κοινής λογικής και ενός δίκαιου και λογικού κράτους.
Δε νοείται επειδή οι κυβερνόντες είναι ανάξιοι να ελέγξουν τη φοροδιαφυγή, να οδηγούν σε μαρασμό τους υπόλοιπους πολίτες, οι οποίοι είτε επειδή δε θέλουν, είτε γιατι δε μπορούν, δε φοροδιαφεύγουν.
Τρανή απόδειξη της ανικανότητας των κυβερνήσεων, αποτελεί η λέξη τεκμήρια διαβίωσης ή έστω παράλογα τεκμήρια διαβίωσης.
Με ποια λογική για παράδειγμα, ένα SUV2.000 cc που μπορεί ένας μέσος άνθρωπος αρκετά εύκολα να αποκτήσει, να έχει τεκμήριο διαβίωσης 8.800,00 €, όταν τα πραγματικά του έξοδα συντήρησης, ασφάλισης και service, δεν υπερβαίνουν τα 1.000,00 € ;
Ειδικά μάλιστα όταν οι φόροι που πληρώνει ο ιδιοκτήτης του για τη χρήση του αυτοκινήτου, είναι υπέρογκοι. Αρκεί να αναλογιστούμε πως ένα SUV2.000 cc φορολογείται με 660,00 € σήμα κυκλοφορίας, 440,00 € φόρο πολυτελείας, ενώ το 70 % από τα έξοδα του καυσίμου που δαπανά ο οδηγός, αποτελούν φόρους που πάνε στα ταμεία του κράτους.
Σκέφτομαι κάτι λάθος ;
Υ.γ Το κείμενο έχει γραφτεί σε πολύ απλή έως παιδική θα έλεγα γλώσσα, με σκοπό να την κατανοήσουν ακόμα και οι πολιτικοί μας, οι οποίοι αρκετοί από αυτούς δε φημίζονται για την ευφυΐα τους…
Αλλωστε πολλοί από αυτούς που εμείς στέλνουμε στη βουλή, δεν έχουν δουλέψει ποτέ. Που να ξέρουν οι έρμοι τί σημαίνει πραγματική ζωή και επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα...
Παναγιώτης Μερεντίτης
|
