| Ομοιοπαθητική οδοντιατρική. Η χρήση της ομοιοπαθητικής στην οδοντιατρική |
 Η ομοιοπαθητική ιατρική, έχει πλέον καθιερωθεί στην αντίληψη του κοινού και αναγνωριστεί διεθνώς, από την παραδοσιακή ιατρική κοινότητα.
Παραδοχή της είναι, πως δε θεραπεύει ασθένειες, αλλά ασθενείς. Αντιμετωπίζει δηλαδή, τον κάθε ασθενή, ως μια ξεχωριστή περίπτωση. Η βασικότερη αρχή της ομοιοπαθητικής, είναι ο νόμος των ομοίων. Μάλιστα, ο Ιπποκράτης ήταν ο πρώτος που τον διατύπωσε, ως «όμοια ομοίων εισίν ιάματα». Η διαφορά της ομοιοπαθητικής από τη συμβατική θεραπευτική. Η ομοιοπαθητική, επιχειρεί να θεραπεύσει όχι απλά τα επιφανειακά συμπτώματα, αλλά κυρίως τις βαθύτερες αιτίες που εξασθένισαν έναν οργανισμό και επέτρεψαν την εμφάνιση ασθενειών. Η ομοιοπαθητική αποτελεί μια απόλυτα φυσική θεραπευτική μέθοδο, η οποία χρησιμοποιεί φάρμακα, που οι πρώτες ύλες τους είναι φυσικές ουσίες του περιβάλλοντος.
 Τα φάρμακα αυτά, παρασκευάζονται τα τελευταία 200 έτη και πλέον, με ειδική διαδικασία αραίωσης και δυναμοποίησης, ώστε να μην έχουν καθόλου παρενέργειες.
Σε ποσοστό 80 - 85%, είναι φυσικής προέλευσης, με την πρώτη ύλη για την παρασκευή τους να αποτελείται από βάμμα βοτάνων ( το αλκοολούχο εκχύλισμα των βοτάνων ). Ομοιοπαθητική οδοντιατρική. Για τη γενικότερη υγεία του οργανισμού, πρωταρχική σημασία παίζει η καλή υγεία της στοματικής κοιλότητας. Εδώ λοιπόν έρχεται και επεμβαίνει ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος, ο οποίος θα δράσει σύμφωνα με τις αρχές τις ομοιοπαθητικής. Το βασικό πλεονέκτημα της ομοιοπαθητικής οδοντιατρικής, είναι η έλλειψη παρενεργειών και η μηδαμινή ή ελάχιστη χρήση αντιβιοτικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Στη θέση τους, χορηγούνται ομοιοπαθητικά σκευάσματα. Στο τεχνικό μέρος της οδοντιατρικής εργασίας (εμφράξεις, προσθετική, ορθοδοντική) δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές, εκτός από την προσπάθεια αποφυγής ορισμένων υλικών, όπως π.χ. τα αμαλγάματα ( τα γνωστά μαύρα σφραγίσματα ) γιατι περιέχουν υδράργυρο και βαρέα μέταλλα, που επιδρούν αρνητικά στην ομοιοπαθητική θεραπεία, αλλά και σε ολόκληρο τον οργανισμό. Στο τεχνικό μέρος επίσης, ανήκουν η αποφυγή χρήσης ευγενόλης, κοινού αναισθητικού, διαλυμμάτων μέντας και άλλων υλικών, που καταστρέφουν την ομοιοπαθητική θεραπεία.
Στο θεραπευτικό μέρος, υπάρχουν πολύ σημαντικές διαφορές, γιατί η ομοιοπαθητική οδοντιατρική, αντιμετωπίζει τα συμπτώματα του ασθενή σα διαταραχές του συνόλου του οργανισμού και τον τρόπο που τα εκδηλώνει μοναδικό.
Τα συμπτώματα αυτά δεν πρέπει να καταπιεστούν με την αγωγή της κλασσικής οδοντιατρικής (αντιβίωση, αντιφλεγμονώδη, αποιδηματικά, επιθετικές επεμβάσεις κ.τ.λ.), αλλά να αντιμετωπιστούν με εξατομίκευση του ασθενούς και τη χρήση του κατάλληλου για την κάθε περίπτωση ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Παραδείγματα εφαρμογής της ομοιοπαθητικής στην οδοντιατρική. Ουλίτιδα – περιοδοντίτιδα και ομοιοπαθητική Η ουλίτιδα είναι μια φλεγμονή των ούλων που συνοδεύεται από αιμορραγία, οίδημα και πόνο. Εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα ή σχηματιστεί πλάκα, τότε μπορεί να εξελιχτεί στο αυτοάνοσο νόσημα της περιοδοντίτιδας, με τελική κατάληξη την απώλεια των δοντιών. Οφείλεται σε κακή στην κακή στοματική υγιεινή, στη γενετική προδιάθεση του ασθενούς και στο κακό αμυντικό σύστημα του ασθενούς. Πέραν της θεραπείας που θα εφαρμόσει ο περιοδοντολόγος, που περιλαμβάνει καθαρισμό, μικροχειρουργικές επεμβάσεις κλπ, ο ομοιοπαθητικός θα ενισχύσει το αμυντικό σύστημα του ασθενούς, με αποτέλεσμα την οριστική καταπολέμηση της νόσου. Εμφυτεύματα και ομοιοπαθητική.
Στην ομοιοπαθητική εμφυτευματολογία, ο οδοντίατρος θα προετοιμάσει ημέρες πριν, με κατάλληλη ομοιοπαθητική αγωγή, τον ασθενή, ώστε κατά την επέμβαση να αποφευχθούν τυχόν αιματώματα και οιδήματα, ενώ παράλληλα μειώνεται και ο πόνος. Τερηδόνα και ομοιοπαθητική.
Η τερηδόνα εμφανίζεται κυρίως, λόγω του ανεπαρκούς βουρτσίσματος των δοντιών, με αποτέλεσμα τα οξέα του στόματος, να καταστρέφουν την αδαμαντίνη. Η ομοιοπαθητική, μπορεί να δράσει προληπτικά στα παιδικά χρόνια του ανθρώπου, ώστε να ενισχυθεί το σμάλτο των δοντιών.
Στην περίπτωση που απαιτηθεί σφράγισμα του δοντιού, στην ομοιοπαθητική οδοντιατρική, όπως αναφέραμε και παραπάνω, δε θα χρησιμοποιηθούν αμαλγάματα, (μαύρα σφραγίσματα), τα οποία περιέχουν υδράργυρο και βαρέα μέταλλα.
Αμάλγαμα…
Τα αμαλγάματα, σύμφωνα με έρευνες, έχουν βρεθεί υπεύθυνα για αλλεργικές, ερεθιστικές, μεταβολικές και κυρίως τοξικές αντιδράσεις, ενώ η Ε.Ε. έχει απαγορέψει τη χρήση της σε παιδιά. Τα αμαλγάματα είναι κράματα βαρέων μετάλλων (υδράργυρος, χαλκός, άργυρος, μαγγάνιο) και χρησιμοποιούνται για εμφράξεις. Με το χρόνο όμως διαβρώνονται και ελευθερώνουν στο στόμα ιόντα βαρέων μετάλλων, που προκαλούν μια χρόνια δηλητηρίαση ( τοξίκωση ) στον οργανισμό.
Επιπλέον, με το σάλιο προκαλείται ηλεκτρόλυση, οπότε είναι σα να έχει κανείς μια μπαταρία συνεχώς στο στόμα του (γαλβανικά ρεύματα).
Ετσι λοιπόν, ενδέχεται να προκληθούν σημαντικά παθολογικά προβλήματα, όπως πτώση της άμυνας του οργανισμού, αστάθεια, αδύνατη μνήμη, αργά αντανακλαστικά κλπ.
Επίσης, έχει παρατηρηθεί, ορισμένες γυναίκες, να πάσχουν από κυστίτιδες ή ουρολοιμώξεις χωρίς να ανιχνεύονται μικροοργανισμοί στα ούρα ή να έχουν διαταραχές περιόδου. Τα παραπάνω γεγονότα, αποδίδονται στα αμαλγάματα των δοντιών.
Είναι χαρακτηριστικό, πως οι αθωωτικές έρευνες για τα αμαλγάματα, βασίζονταν κυρίως σε μετρήσεις των ποσοτήτων υδραργύρου που απελευθερώνονται στα αμαλγάματα και η σύγκριση αυτών των τιμών με τις φυσιολογικές, χωρίς όμως να έχουν εξεταστεί στις παρενέργειες που προκαλούν στο σύνολο του οργανισμού.
Αντί για αμαλγάματα, στην ομοιοπαθητική οδοντιατρική ( και όχι μόνον ), χρησιμοποιούνται ρητίνες.
Σου αρέσει το organiclife.gr / Like... έκανες ;
Περισσότερες εναλλακτικές θεραπείες...
|
