| Σε Αστυπάλαια και Κουνούπι με φουσκωτό. Ο περίπλους του νησιού / ΜΕΡΟΣ Α |
 ΜΕΡΟΣ Α / ΜΕΡΟΣ Β
Σαν να είχαμε καλομάθει τα τελευταία 2-3 χρόνια με τις Αυγουστιάτικες μπουνάτσες στις Κυκλάδες, έτσι λοιπόν φέτος ο καιρός είπε να γυρίσει στα φυσιολογικά του επίπεδά, με τα μελτέμια και τους αέρηδες μάλιστα, να έχουν από τον Ιούλιο ακόμα μαρτυρήσει τις προθέσεις τους.
 Στο Κουνούπι και Αστυπάλαια με φουσκωτό / ΜΕΡΟΣ Α...
Και μπορεί τα πολλά bf να αποτελούν τη χαρά του ιστιοπλόου, όσων αφορά όμως τα μικρά μηχανοκίνητα σκάφη, τότε το ταξίδι γίνεται εάν όχι απαγορευτικό, σίγουρα ελαφρώς επικίνδυνο και πολύ κουραστικό δοκιμάζοντάς τις αντοχές του πληρώματος. Το τέλος του ταξιδιωτικού, μου επιφύλασσε λίγη αδρεναλίνη...
Ενώ οι ιστιοπλοϊκοί χάρτες είχαν φορέσει από νωρίς τα ερυθρά τους, σε μία στιγμή εκεί, μετά τον Δεκαπενταύγουστο, σα να φάνηκε λίγο φως στο τούνελ, με τα πορτοκαλοκόκκινα βελάκια να μετατρέπονται σε μπλε, χρώμα που δηλώνει πως ο αέρας έπεσε, δίνοντας έτσι το εναρκτήριο λάκτισμα, για το ταξιδιωτικό μας αφιέρωμα.  Εκεί που οι Κυκλάδες συναντάνε τα Δωδεκάνησα, δεσπόζει η πεταλούδα του Αιγαίου. Στην Αστυπάλαια λοιπόν με φουσκωτό, σε ένα ταξιδιωτικό με τη ματιά από την άλλη μεριά. Αυτή δηλαδή που εν πλω, κοιτάει τη στεριά. Καλό ταξίδι...
Βραχονησίδα Κουνούπι Αστυπάλαιας...
(Χάρτης Α / σημείο 1 )
 Η βραχονησίδα Κουνούπι ή Κουνούπα βρίσκεται σε απόσταση 5,6 νμ από το λιμάνι της Αστυπάλαιας, με καθημερινά δρομολόγια τους καλοκαιρινούς μήνες, που εκτελούνται από δυο τουριστικά σκάφη. Πρόκειται στην ουσία για δυο βραχονησίδες, οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους από μια στενή λωρίδα γης, δημιουργώντας μια εκπληκτική εικόνα.
Είχα φτάσει από το πρωί στην Κουνούπα, έκανα το μπάνιο μου στα φιλόξενα νερά της και είχα πάει να επισκεφτώ μια άλλη βραχονησίδα, με την ονομασία Κουτσομύτη.
Αργά το απόγευμα πήρα το δρόμο της επιστροφής για το λιμάνι της Αστυπάλαιας, όταν στα μισά της διαδρομής αναρωτήθηκα. Μα καλά, τι πας να κάνεις τώρα ; Θα αφήσεις την Κουνούπα με αυτό το εκπληκτικό τοπίο, για να πας να διανυκτερεύσεις στο λιμάνι ;
Πριν ολοκληρώσω το συλλογισμό μου, ήδη το τιμόνι είχε στρίψει ανατολικά, με την πλώρη να σημαδεύει και πάλι την ομορφότερη παραλία του νησιού.
Σύντομα το σίδερο έπεφτε στα γαλανά νερά, μαϊνάροντας την άγκυρα όπως είναι ο σωστός ναυτικός όρος. Με ανάποδα στο σκάφος, προσέγγιζα σιγά σιγά την ακτή, ώστε να είμαι κοντά στην παραλία.
 Όταν έφτασα στο επιθυμητό βάθος, έριξα όσο πιο μακριά μπορούσα την πρυμνιά άγκυρα, ώστε να ασφαλίσω το φουσκωτό. Τότε ήρθε ο Δημήτρης, ένας μακρυμάλλης ευγενέστατος τύπος, ο οποίος σε απόλυτη αρμονία με το τοπίο, λες και εκεί, είχε χρόνια ναυαγήσει, μου είπε:
-Μην παιδεύεσαι. Δέσε επάνω στη δική μου βάρκα. Με τη γυναίκα του την Εύη, είχαν από φέτος τον Ιούνιο, ανοίξει για πρώτη φορά μια καντίνα, η οποία με τα καλάμια και το ξύλο, έδεσε τέλεια με το τοπίο, για να μην πω πως το ανέδειξε κιόλας…
Το πρωί, είχα κάνει μια βουτιά για ψαροντούφεκο και είχα χτυπήσει μερικά ψαράκια για το γεύμα μου.
-Εχεις τηγάνι στην καντίνα ;
-Εχω -Να βάλουμε κάτι ψαράκια που έχω ; -Και το ρωτάς ; Πήγαινε και μόνος σου, μπες μέσα και κάνε ότι θες !!! -Αλεύρι έχεις ; -Εχω μη φέρεις τίποτα. Πάρε τα ψάρια και έλα. Και κάπως έτσι άρχισε ίσως το καλύτερο σκηνικό των διακοπών. Εκεί, στη μέση του πουθενά, που δε μπορεί να πάει ο νους σου πως υπάρχει πολιτισμός, πόσο δε, καντίνα…
 Τα πρωινά ψάρια...
Σε χρόνο dt η Εύη ανέλαβε δράση και σε λίγη ώρα τα ψάρια ήταν έτοιμα σερβιρισμένα σε πιατέλες από φοίνικα, ενώ τόσο τα πιάτα όσο και τα μαχαιροπίρουνα ήταν ξύλινα. 4-5 ρεσω φώτιζαν το τραπέζι μας, χαρίζοντας μια μαγική αίσθηση ηρεμίας και χαλαρότητας, μακριά από τα φώτα της πόλης και τη βουή του λιμανιού.
Τα αστέρια ήταν λες και είχαν πληθύνει και λαμπίριζαν ειδικά για εμάς εντονότερα, βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα. Μα στα αλήθεια, πως είναι δυνατόν εμείς οι άνθρωποι της πόλης, να ζούμε μακριά από αυτή την απλή ομορφιά, που απλόχερα μπορεί να σου χαρίσει η φύση ;
 Ο Δημήτρης και η Εύη
Κάπου ζήλεψα τον Δημήτρη και την Εύη. Μήπως τελικά τα παιδιά, βρήκαν το πραγματικό νόημα της ζωής ; Προερχόμενοι και οι δυο από τη Θεσσαλονίκη, εντελώς τυχαία, βρέθηκαν στην Αστυπάλαια και εδώ και περίπου μια δεκαετία ο Δημήτρης και είκοσι η Εύη, επέλεξαν να εγκατασταθούν εκεί…
Το πρωί με περίμενε ένα πλούσιο πρωινό, με αυγά μάτια, μπέικον, φέτα και ντομάτα, ενώ μετά το φαγητό, ήπιαμε ένα καφεδάκι συζητώντας για τη ζωή εκεί, ενώ φυσικά δεν έλειπαν και οι ψαρευτικές ιστορίες. Σε νησί ήμασταν άλλωστε. Γίνεται να μη… ψαρεύεις ;  Σε λίγη ώρα, έφτασε και ένα καϊκάκι από την Αστυπάλαια, με τις καθημερινές προμήθειες. Τους βοήθησα να τα ξεφορτώσουμε και να τα μεταφέρουμε στην καντίνα, ενώ παράλληλα έδενε στα ανοικτά το πρώτο από τα δύο τουριστικά σκάφη.
Σύντομα η καντίνα γέμισε από κόσμο και εγώ αποσύρθηκα διακριτικά για μπάνιο, ώστε να μη μπλέκομαι στα πόδια των παιδιών, που τους περίμενε αρκετό τρέξιμο για να προλάβουν να εξυπηρετήσουν όλον αυτόν τον κόσμο.
Λίγες ημέρες πριν. Η αρχή του ταξιδιού...
Είχε πλέον μεσημεριάσει, όταν το φουσκωτό αφήνονταν μαλακά στην αγκαλιά της γαλανής, από τη γλίστρα του Λαυρίου. Οι μετεωρολογικές προβλέψεις έδιναν για τρεις ημέρες καλό καιρό γεγονός που έπρεπε να εκμεταλλευτώ, εάν ήθελα να φτάσω στον προορισμό μου στεγνός, μα κυρίως ξεκούραστος, απολαμβάνοντας το ταξίδι και όχι δίνοντας συνεχή μάχη με τα κύματα. Και μπορεί ή πλεύση σε αφρισμένη θάλασσα, εάν ο προορισμός είναι κοντινός, να εκτοξεύει την αδρεναλίνη στα ύψη, προσφέροντας μία γλυκιά νότα περιπέτειας και γιατί όχι διασκέδασης, όταν όμως έχεις να διανύσεις 140 ναυτικά μίλια, φεύγοντας από Λαύριο με σκοπό να φτάσεις στα Δωδεκάνησα, τότε καλό είναι να αποφεύγονται οι… ταρζανιές αυτού του είδους.  Το πλωτό μου τσαντίρι για τις ερχόμενες ημέρες...
Το κλειδί γύρισε τη μίζα και τα 225 άλογα που είχαν κρεμαστεί στον καθρέπτη του 6,60m μήκους φουσκωτού, ζωντάνεψαν ξαφνικά, ρουφώντας με βουλιμία βενζίνη. Η θάλασσα ύστερα από τα 6 & 7 bf των τελευταίων ημερών, είχε πλέον λαδώσει, έτσι λοιπόν σε λιγότερο από δύο ώρες από το απόπλου, ο κάβος ασφάλιζε το φουσκωτό στο λιμάνι της Ερμούπολης, το οποίο απέχει από το Λαύριο 50 νμ. Το πρόγραμμα περιελάβανε παραμονή στην Ερμούπολη και βόλτα στην Ανω Χώρα, από την οποία η θέα είναι πραγματικά εκπληκτική και μια διανυκτέρευση στη Βάρη, η οποία βρίσκεται στα νότια του νησιού.  Η θέα από την Ανω Σύρο είναι μαγευτική
 Ο μώλος στη Βάρη της Σύρου
Υστερα από παραμονή τριών ημερών, ή πλώρη πλέον σημάδευε τις μικρές Κυκλάδες, αφού πρώτα είχε προηγηθεί μία βουτιά σε μεσοπέλαγη ξερά για ψαροντούφεκο, η οποία μου χάρισε έναν ροφό και ο οποίος καταναλώθηκε το ίδιο βράδυ σε παραλιακή ταβέρνα της Σχοινούσας, η οποία μάλιστα, λέγεται πως διαθέτει το ασφαλέστερο λιμάνι του Αιγαιου. Το να ψαρεύεις με ψαροντούφεκο, στις καλοκαιρινές σου διακοπές, είναι μια πραγματική απόλαυση. Όχι μόνον σου χαρίζει ωραίες εικόνες, όχι μόνον αποτελεί μια πολύ καλή άσκηση, μα συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου, αφού καθημερινά μπορείς να έχεις στο πιάτο σου φρέσκο ψάρι. Όταν το ψάρι, είναι αρκετά μεγάλο για να χωρέσει στο τηγάνι ή την πλάκα της φορητής εστίας υγραερίου που έχω στο σκάφος, τότε αναλαμβάνουν δράση τα ταβερνάκια της περιοχής, με την αντίστοιχη φυσικά χρέωση για ψηστικά. Απολάμβανα λοιπόν το φρέσκο μου ψαράκι και έπινα την παγωμένη μου μπυριτσα, όταν μελετώντας στο tablet τους ιστιοπλοϊκούς χάρτες, πήρα τελικά τη… λανθασμένη απόφαση. Από το πρωί ο καιρός φόρτωνε, δίνοντας 4bf, τα οποία μετατρέπονταν σε 5bf κάτω από την Αμοργό. Την ίδια στιγμή, λίγο νοτιότερα προς Ιο μεριά, ή θάλασσα ήταν αισθητά καλύτερη.  Με το σκεπτικό πως όταν καβατζάρω τις νότιες ακτές της Αμοργού, ο ορεινός όγκος θα κόψει τον καιρό, σε συνάρτηση με τα επιπλέον μίλια που θα έπρεπε να διανύσω εάν ακολουθούσα την εναλλακτική ρότα της Ιου, αποφάσισα να μην κάνω την παράκαμψη προς τις ηπιότερες θάλασσες. Το πρωί με ξύπνησε ο ήχος της μηχανής του καϊκιού, στο οποίο είχα δέσει δίπλα και μόλις είχε επιστρέψει από το δίχτυα. Μετά από λίγη ώρα, έπιασε στο λιμάνι το καράβι της γραμμής και με έκπληξη διαπίστωσα τον ψαρά να παραλαμβάνει ένα δέμα τυλιγμένο σε μία μαύρη σακούλα.
Το μυστήριο λύθηκε γρήγορα όταν αφαιρέθηκε το περιτύλιγμα και αποκαλύφθηκε ένα κουτί από φελιζολ με μερικά μαύρα ψάρια (ροφούς και στηρες ) στο εσωτερικό του.  Στο λιμάνι της Σχοινούσας
Βλέπετε, το συγκεκριμένο ψαροκάικο έριχνε δίχτυα και όχι παραγάδια, με αποτέλεσμα να προμηθεύεται από αλλού χοντρά ψάρια, τα οποία και φυσικά δε μπορούν να πιαστούν με δίχτυ. Με την ευκαιρία λοιπόν, να τονίσω πως όταν βλέπετε το καλοκαίρι σε ψαροταβέρνες κρεμασμένα χταπόδια και τα ψυγεία γεμάτα ψάρια, τα οποία φυσικά και τα πουλάνε για φρέσκα, κρατήστε και ένα... μικρό καλάθι. Ή προσφορά δεν επαρκεί σε καμία περίπτωση να καλύψει την καλοκαιρινή ζήτηση, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά, σε κάποιες περιπτώσεις, να έχουν αλιευτεί ακόμα και αρκετούς μήνες πριν, εαν δεν αποτελούν προϊόν ιχθυοκαλλιέργειας... Με αυτές τις σκέψεις έφτιαξα ένα καφέ και βγήκα στο ντοκο. Εντύπωση μου έκαναν τα πολυτελέστατα γιώτ που ήταν αραγμένα τόσο στο λιμάνι όσο και αρόδου στον κόλπο και ας είχε περάσει ή τουριστική σεζόν. Βλέπετε, μπορεί ή Σχοινούσα να αποτελεί εναλλακτικό προορισμό για τον τουρίστα, για όσους όμως διαθέτουν σκάφος, είναι αγαπημένος τόπος. Γύρισα προς το φουσκωτό και χάζευα τη λεία του ψαρά. Τα ψάρια λιγοστά και τα παράπονα μεγάλα για τα δελφίνια της περιοχής, τα οποία προξενούν μεγάλες ζημιές στα εργαλεία τους. Πιάσαμε την κουβέντα και οι ψαρευτικές ιστορίες διαδέχονταν ή μία την άλλη με αποτέλεσμα να περάσει η ώρα και να μην προλάβω καν να κάνω μία βουτιά στα γαλανά νερά του νησιού. Οι μετεωρολογικές προβλέψεις έδιναν πως το μεσημεράκι θα σήκωνε κύμα και έπρεπε άμεσα να αποχωρήσω για τον τελικό προορισμό. Χαιρέτισα την παρέα, έλυσα κάβους και σημάδεψα στο gps το βορινό άκρο της Αστυπάλαιας. H θάλασσα λάδι. Ωραία έλεγα από μέσα μου. Έπεσαν έξω οι προβλέψεις που έκαναν λόγο για 4 & 5 bf. Ούτε 2 δεν έχει… Η χαρά μου όμως δεν κράτησε για πολύ. Όσο απομακρυνόμουν από Σχοινούσα, αισθανόμουν το θαλασσινό αεράκι όλο και να δυναμώνει, με κάποια άσπρα προβατάκια αρεά και που να κάνουν την εμφάνισή τους.  Παρόλα αυτά, το ταξίδι ήταν άνετο έως ότου άρχισε να διακρίνεται ο ορεινός όγκος της Αμοργού. Τί έγινε βρε παιδιά; Άλλο Θεό έχει εδώ πέρα; Τα αμνοερίφια πλέον είχαν αυξηθεί τόσο σε όγκο όσο και ποσότητά, με το παράδοξο της ιστορίας να είναι πως την όρεξη τους, όχι μόνον δεν την έκοβε η ακτογραμμή του νησιού, όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, αλλά απεναντίας σα να τους την αύξανε κιόλας, κάνοντας τα ολοένα και πιο παχιά. Άλλωστε ο τόπος είναι γνωστός για τους αέρηδες του, οι οποίοι κάνουν τη ζωή δύσκολη στους καπεταναίους μικρών σκαφών. Η απόσταση που χωρίζει την Αμοργό από την Αστυπάλαια είναι μόλις 30 ναυτικά μίλια, που μεταφράζονται σε περίπου 1 ώρα και 10 λεπτά ταξιδιού, σε καλές συνθήκες θάλασσας. Οσο απομακρυνόμουν από την Αμοργό και το μπουγάζι της περιοχής, ο καιρός ολοένα και έκοβε και άρχιζε να φορτώνει πάλι όσο προσέγγιζα την Αστυπάλαια. Στο πλαίσιο του ταξιδιωτικού αφιερώματος, έπρεπε να κάνω τον περίπλου του νησιού, ώστε να μπορέσω να παρουσιάσω ολόκληρη την ακτογραμμή. Ο καιρός όμως, από την επόμενη, θα φόρτωνε και πάλι. Ετσι λοιπόν, έπρεπε από τώρα να επισκεφτώ τα βορινά κομμάτια και στις επόμενες ημέρες να επικεντρωθώ στα νοτιοανατολικά, που δεν επηρεάζονται από το βοριά. Σύντομα προσέγγισα τον βορινό κάβο, με τον αέρα να κάνει αισθητή την παρουσία του, ενώ το κύμα έσκαγε αφρίζοντας με ορμή στις απόκρημνες πλαγιές του. Ορμος Βαθύ Αστυπάλαιας
 Πρώτη στάση στα 2,5 ν.μ. από τον βορινό κάβο, στον όρμο Βαθύ. Έναν κλειστό κόλπο, ο οποίος φαντάζει ιδανικό αραξοβόλι.
Μπαίνοντας στον προστατευμένο κόλπο, ήδη ένα ιστιοπλοϊκό είχε δέσει για να φυλαχτεί από τον καιρό και ύστερα από ένα σύντομο χαιρετισμό, με μικρή ταχύτητα τον διέσχισα για να εξερευνήσω το τοπίο.
Η είσοδος στον όρμο Βαθύ. Πανοραμική άποψη... Ο αέρας σε συνάρτηση με τα ρηχά νερά θόλωνε τη θάλασσα, με αποτέλεσμα να μη σου κάνει αίσθηση να κολυμπήσεις στα νερά του, αν και η παρέα ξένων από το ιστιοπλοϊκό ήδη απολάμβανε τη δροσιά της, όταν τους συνάντησα.   Στα ιχθυοτροφεία της Αστυπάλαιας
Εξω από τον Ορμο Βαθύ, βρίσκονται τα ιχθυοτροφεία της Αστυπάλαιας. Δυστυχώς η ώρα ήταν αρκετά περασμένη και δεν πρόλαβα να κάνω μια συρτή στην περιοχή.  Συνήθως οι ιχθυοκαλλιέργειες προσεγγίζουν μεγάλα ψάρια, όπως μαγιάτικα, τόνους κλπ και ίσως να στεκόμουν τυχερός να τσιμπήσει κάτι… καλό. Παραλία Βάι Αστυπάλαιας
Δυο ναυτικά μίλια, παρακάτω, συναντάμε την παραλία Βάι, η οποία μάλιστα είναι προσβάσιμη και με το αυτοκίνητο.
Μπαίνοντας στον κόλπο αριστερά υπάρχει και ένα απόλυτα προστατευμένο ντοκάκι που δένουν οι βάρκες, ενώ η παραλία έχει και αλμυρίκια που θα σας χαρίσουν απλόχερα τη δροσιά τους. Δυτική Αστυπάλαια
Συνεχίζοντας βοριοδυτικά, συναντάμε άγονη γραμμή, κυρίως με απόκρημνα βράχια, αλλά και αρκετές ριχαδούρες, χωρίς κάτι αξιοσημείωτο για να σταθούμε σε αυτό.
Εχει 2-3 παραλίες με άμμο, με την πιο γνωστή από όλες τη Ψιλή Αμμο. Επειδή όμως είχε περάσει η ώρα και η θάλασσα συνέχιζε να έχει κέφια, δε στάθηκα και πολύ στο συγκεκριμένο σημείο.
 Το βόρειο κομμάτι, το έπιανε ο καιρός...
Με το που ανοιγόμουν από τους κόλπους, που έκοβε ο καιρός, το κύμα έδειχνε και πάλι τα λευκά του δόντια. Πλέον κουρασμένος από το πολύωρο ταξίδι, άρχισα να σκέφτομαι για το… βραδινό μου κατάλυμα. Να δέσω άραγε στο λιμάνι ή να βρω ένα απάνεμο κολπάκι για διανυκτέρευση στη φύση και πρωινό μπανάκι στα πεντακάθαρα νερά της Αστυπαλιάς ; Χωρίς δεύτερη σκέψη, επικράτησε το τελευταίο σενάριο. Άλλωστε την πολυκοσμία και τη βαβούρα ο λιμανιού, είχα καιρό μπροστά μου για να τη ζήσω. Ετσι λοιπόν άρχισα να μελετώ το χάρτη, έχοντας να επιλέξω ανάμεσα σε δυο προορισμούς
Παχιά Αμμος Αστυπάλαιας
Πρόκειται για μια γλώσσα νοτιοδυτικά της Αστυπάλαιας, η οποία σχηματίζει ένα γραφικό κόλπο με άμμο.
Στα δεξιά η παραλία έχει και κάποια αλμυρίκια για σκιά, ενώ είναι προσβάσιμη και με αυτοκίνητο. Μπαίνοντας στον κόλπο, το τοπίο με κέρδισε.
 Μάλιστα έκοβε και τον καιρό, οπότε η άγκυρα έπεσε με συνοπτικές διαδικασίες, με σκοπό το απογευματινό μπανάκι, ξεκούραση, μια παγωμένη μπύρα και κάτι πρόχειρο για να βάλω στο στόμα μου.
 Δύο οι επιλογές. Πάνορμος και δίπλα Παχιά Αμμος...
Και εκεί που απολάμβανα το τοστάκι μου, ξανακοίταξα τον χάρτη. Ακριβώς δίπλα, είχε έναν άλλο κόλπο, που μου φάνηκε ιδανικότερος. Ολοκλήρωσα λοιπόν το κολατσιό μου και σύντομα τη σιωπή του τοπίου, έσπασε ο θόρυβος του εργάτη της άγκυρας που τη μάζευε στο στρίτσο της άγκυρας.
Πάνορμος Αστυπάλαιας
Οπου ακούσετε τη λέξη Πάνορμο, να γνωρίζετε πως πρόκειται για όρμο ο οποίος προσφέρει μεγάλη προστασία στα σκάφη και είναι ιδανικός για μπάνιο, αφού η θάλασσα μπουνατσάρει.
 Είναι ένας μεγάλος κόλπος βοριοδυτικά της Αστυπάλαιας, ο οποίος κάνει μικρές γλώσσες στη στεριά, σχηματίζοντας άλλοτε μεγάλες και άλλοτε μικρότερες παραλίες.
 Υστερα από μια μικρή εξερεύνηση εν πλω, η πλωριά άγκυρα έπεσε για τελευταία φορά για εκείνη την ημέρα. Το τοπίο μαγικό, με την απόλυτη σιωπή να σπάνε τα βελάσματα από κοντινό μαντρί.
 Σπίτι, είναι όπου πέφτει... η άγκυρα !!!
Η βουτιά στα καταγάλανα νερά που ακολούθησε, μου θύμισε πως παρά τα όσα προβλήματα, τελικά ίσως είμαστε τυχεροί που ζούμε στην Ελλάδα…
Το πρωί με ξύπνησαν τα τροκάνια από πρόβατα που είχαν βγει για να βοσκήσουν. Καφεδάκι και ώρα να συνεχίσω την εξερεύνηση για τη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, που πλέον θα έκοβε εντελώς και τον καιρό.
ΔΥΤΙΚΗ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ...
Η δυτική Αστυπάλαια αποτελείται από απόκρημνα βράχια, με αρκετές μικρές παραλίες, κυρίως από βότσαλο. Με το που καβατζάρισα τον βράχο που οριοθετεί τη δυτική μεριά, ο καιρός έκοβε εντελώς. Τέλος λοιπόν η ταλαιπωρία, ώρα για... διασκέδαση !!!
Παραλία Άι Γιάννη Αστυπάλαιας / (χάρτης Β / σημείο 1)
Η παραλία του Αγίου Ιωάννη, πήρε το όνομα της από το ομώνυμο εκκλησάκι που δεσπόζει στο βουνό πάνω από την παραλία, ενώ αριστερά βρίσκονται τα ερείπια του κάστρου του Αϊ Γιάννη. Η παραλία είναι προσβάσιμη μόνο με σκάφος, εκτός και εάν έχετε όρεξη για περπάτημα και ακολουθήσετε το μονοπάτι που οδηγεί στην ακτή.   Καμινάκια Αστυπάλαιας / (χάρτης Β / σημείο 2)
Νοτιοδυτικά του νησιού συναντάμε την παραλία Καμινάκια. Πρόκειται για παραλία με ψηλό βότσαλο και άμμο, η οποία διαθέτει ταβέρνα, αλλά και ξαπλώστρες για να απολαύσετε το μπάνιο σας.  Ολες οι παραλίες δυτικά είναι απόλυτα προστατευμένες από τον καιρό, οπότε αποτελούν ιδανικές επιλογές για μπάνιο σε ήρεμα νερά όταν τα μελτέμια του Αυγούστου κάνουν... πάρτυ !!!
 Βάτσες Αστυπάλαιας / (χάρτης Β / σημείο 3)
Οι Βάτσες θεωρώ πως αποτελούν δυο από τις ομορφότερες παραλίες του νησιού. Κάτω από έναν εντυπωσιακό λόφο, είναι ιδανική λύση για μπάνιο όταν έχει καιρό, αφού πρόκειται για έναν απάνεμο όρμο.   Η παραλία είναι αμμώδης και διαθέτει ξαπλώστρες και καντίνα, ενώ αριστερά της κεντρικής παραλίας βρίσκεται η παραλία Μικρές Βάτσες με βότσαλο, η οποία όμως δεν είναι ορατή από τη στεριά και μπορείτε να τη προσεγγίσετε εάν κολυμπήσετε περίπου 100 μέτρα. Με το που καβατζάρισα τον όρμο, για να κατευθυνθώ προς το λιμάνι, το τοπίο με κέρδισε, ξυπνώντας τα ψαρευτικά μου ένστικτα. Μεγάλα γκρέμνια, με πολύ μεγάλο βάθος, ακόμα και κολλητά στα απόκρημνα βράχια.
 Εαν κάποιος σου ζητήσει ψάρι, καλύτερα μάθε τον να ψαρεύει. Εαν του δώσεις, θα φάει μια φορά ψάρι. Εαν του μάθεις, θα τρώει κάθε ημέρα...
Δυστυχώς δεν είχα βαρκάρη για να βουτήξω για ψαροντούφεκο και αφού δε μπορούσα να ασφαλίσω το σκάφος, επέλεξα να χρησιμοποιήσω το καλάμι μου, ενώ παρέα μου έκαναν γεράκια τα οποία είχαν τις φωλιές τους στις κορυφές των βράχων.
 Η συρτοκαθετή με σιλικονούχο καλαμάρι δεν απέδωσε καρπούς παρά τις μεγάλες προσδοκίες μου, έτσι λοιπόν είπα να συνεχίσω προς τα κάτω, σιγά σιγά, τραβώντας δυο συρτές από το πλάι του φουσκωτού. Υστερα από λίγη ώρα, ο χαρακτηριστικός ήχος του καλαμιού, έσπασε τη σιωπή. Η μάχη με τα αφρόψαρα ήταν έντονη ματώνοντας το σκάφος.  Ωραία είπα, βγάλαμε και σήμερα το γεύμα μας σκεφτόμουν την ώρα που κατέβαζα τη μανέτα, σπρώχνοντας το σκάφος στο μπλέ χαλί, το οποίο εκεί φάνταζε σα λίμνη. Παρά τα 5 bf βοριά που είχε η πάνω μεριά του νησιού, η δυτική δεν είχε ούτε 2bf κάνοντας πραγματική απόλαυση το ταξίδι. Ακρωτήρι Χείλος Αστυπάλαιας / (χάρτης Β / σημείο 4)
Σύντομα έφτασα στο νοτιοδυτικό κάβο της Αστυπάλαιας, που ο χάρτης το αναφέρει ως ακρωτήρι Χείλος, ενώ λίγα μέτρα παραπέρα βρίσκεται η εκκλησία Αγιος Κωνσταντίνος.
  Εκεί απότομα, από τα… τάρταρα και τα γκρέμνια, συναντάμε ρηχαδούρες, με τα βράχια να γλύφουν ομαλά τη θάλασσα, αλλάζοντας τελείως το άγριο τοπίο.
 Ηδη από μακριά, έχοντας πλέον διασχίσει τη μισή ακτογραμμή, άρχισε να φαίνεται το επιβλητικό κάστρο της Αστροπαλιάς, το οποίο και θα παρουσιαστεί στο Β ΜΕΡΟΣ του ταξιδιωτικού, που σύντομα θα ακολουθήσει, μαζί με τα υπόλοιπα μέρη του νησιού.
Παναγιώτης Μερεντίτης
|
