| Στην Αστυπάλαια με φουσκωτό. Περίπλους, κάστρο, χώρα / ΜΕΡΟΣ Β |
|
ΜΕΡΟΣ Α / ΜΕΡΟΣ Β
Και αφού στο πρώτο μέρος του ταξιδιωτικού πιάσαμε πόλεμο με τα κύματα και γνωρίσαμε την εκπληκτική Κουνούπα, αλλά και τη Βόρεια Αστυπαλαια, πάμε τώρα να εξερευνήσουμε τη Χώρα, το κάστρο, αλλά και το υπόλοιπο μισό του νησιού.
Στην Αστυπάλαια λοιπόν με φουσκωτό, ΜΕΡΟΣ Β...
Περιλαμβάνει Ν. Αστυπάλαια / Κάστρο / Χώρα
 ....................................................................................................
Από μακριά φάνηκε το επιβλητικό κάστρο της Αστροπαλιάς. Πλώρη για το λιμάνι στο οποίο θα διανυκτέρευα, αλλά θα είχα και ως ορμητήριο για τις επόμενες ημέρες.
 Ο καιρός στα νότια του νησιού, είχε πέσει εντελώς, αφού ο ορεινός όγκος της ακτογραμμής έκοβε τον αέρα, με τη θάλασσα πλέον να έχει λαδώσει, παρά τα 5 και 6 bf που επικρατούσαν στα βόρια.
 Το κάστρο εν πλώ...
 Το λιμάνι της Αστυπάλαιας
 Μπαίνοντας στο λιμάνι, συναντάμε τον οικισμό, ο οποίος ξεκινάει παραθαλάσσια, κυριολεκτικά από τα βράχια και επεκτείνεται έως την κορυφή του βουνού, στο κάστρο της Αστυπάλαιας.
Το νησί ονομάστηκε έτσι (άστυ + παλαιός) από τους Δωριείς κατοίκους του, οι οποίοι βρήκαν στην περιοχή ίχνη παλαιότερου οικισμού των Φοινίκων, κατά τους ισχυρισμούς αρχαιολόγων.
Το νησί απέκτησε και άλλα ονόματα, όπως ″Πύρρα″ ( για το ερυθρό χρώμα της γης ), ″Πυλαία″, ″Θεών Τράπεζα″ και ″Ιχθυόεσσα″.    Το λιμάνι είναι αρκετά ευρύχωρο και διαθέτει νερό και ρεύμα για τα σκάφη, παροχές που αποτελούν είδος προς εξαφάνιση σε αρκετά νησιά, των οποίων οι εγκαταστάσεις είναι εκτός λειτουργίας, παρόλο που στοχεύουμε στην αύξηση του ναυτικού τουρισμού.   Θα βρείτε οτιδήποτε και εάν θελήσετε για προμήθειες από τα τρία μικρά super markets που έχει ο οικισμός, ενώ υπάρχουν και αρκετά cafe, εστιατόρια, ταβέρνες, για όλες τις... ορέξεις.
  Μπορείτε να κάνετε το μπάνιο σας στην παραλία που είναι στο λιμάνι, αφού τα νερά είναι αρκετά καθαρά, ενώ διαθέτει και ξαπλώστρες, ώστε να μη χρειαστεί να κουβαλάτε το δικό σας εξοπλισμό.    Οσον αφορά στον ανεφοδιασμό με καύσιμα, υπάρχον δυο βενζινάδικα τα οποία διαθέτουν βυτία χωρίς μετρητή όμως, με τη μετάγγιση να γίνεται για λόγους ασφαλείας, από την εξωτερική μεριά του λιμανιού.
 ΠΑΡΑΛΙΑ ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ / χάρτης Γ σημείο 1
Κάτω ακριβώς από το ομώνυμο εκκλησάκι, βρίσκεται η παραλία του Αγ. Κωνσταντίνου, με θέα όπως και οι υπόλοιπες της περιοχής προς το κάστρο και την Ανω Χώρα.
 Η ακτή έχει βότσαλα, διαθέτει αρμυρίκια για σκιά και υπάρχει και ταβερνάκι στην περίπτωση που πεινάσετε… ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΖΑΝΑΚΙΑ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ / χάρτης Γ σημείο 2
Τα Τζανάκια στην ουσία αποτελούνται από 4 συνεχόμενες παραλίες, οι οποίες έχουν βότσαλο, ενώ δε διαθέτουν σκιά, εάν εξαιρέσουμε αυτή που μπορούν να προσφέρουν τα βράχια.
 Το Τζανάκι φημίζεται ως η παραλία των γυμνιστών της Αστυπάλαιας, στην οποία όμως φυσικά συχνάζουν και λουόμενοι οι οποίοι διστάζουν να αποχωριστούν το μαγιό τους. Η θέα προς το κάστρο και σε αυτή την παραλία είναι εντυπωσιακή. ΠΑΡΑΛΙΑ ΑΓ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ / χάρτης Γ σημείο 3
 Βρίσκεται αμέσως μετά τα Τζανάκια και πριν το Λιβάδι, που είναι και η πιο κοσμοπολίτικη παραλία του νησιού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι ελαφρώς πιο ερημική, οπότε συνίσταται για όσους επιθυμούν ησυχία και… ηρεμία.
ΠΑΡΑΛΙΑ ΛΙΒΑΔΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ / χάρτης Γ σημείο 4
Το Λιβάδι είναι ίσως η πιο κοσμοπολίτικη παραλία του νησιού, η οποία μαζεύει και τον περισσότερο κόσμο.
  Διαθέτει καταστήματα εστίασης και cafe, η παραλία έχει ομπρέλες με ξαπλώστρες, ενώ από εκεί μπορείτε να νοικιάσετε και ένα βαρκάκι, ώστε να ανακαλύψετε εν πλω τις κοντινές παραλίες. Από όλες τις παραπάνω παραλίες που βρίσκονται στο συγκεκριμένο κόλπο, διακρίνεται καθαρά το κάστρο της Αστροπαλιάς. Πάμε λοιπόν να το… γνωρίσουμε και από μέσα.
ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ
 Το κάστρο της Αστυπάλαιας χτίστηκε από την οικογένεια των Querini τον 14ο αιώνα πάνω στην αρχαία ακρόπολη, ενώ την οριστική του μορφή πήρε τον 15ο αιώνα.
Η Αστυπάλαια είχε ερημωθεί παλαιότερα, ύστερα από επιδρομή των Τούρκων. Ετσι, η ευρύτερη περιοχή, εποικίστηκε από κατοίκους της Τήνου και Μυκόνου.    Το κάστρο είναι δομημένο με παραδοσιακή τοπική σκούρα πέτρα και περιστοιχίζεται από άσπρα σπιτάκια, κυκλαδίτικου στυλ, οι εξωτερικοί τοίχοι των οποίων δημιουργούν ένα πραγματικό τείχος, με μικρά παράθυρα για πολεμίστρες.
Με έντονο φρουριακό χαρακτήρα για να προστατεύσει τους κατακτητές από τους πειρατές, έχει ορατότητα στα δύο φυσικά λιμάνια του νησιού.   Μέσα στο κάστρο βρίσκει κανείς τις περίφημες κατάλευκες εκκλησίες με τα πέτρινα καμπαναριά, της Παναγιάς του Κάστρου (1853) και του Αγίου Γεωργίου (1790).
Η είσοδος ήταν χώρος εμπορικών συναλλαγών. Στο πρώτο κτίριο αριστερά από την είσοδο, βρίσκονταν το καφενείο, τόπος αναψυχής και κοινωνικής επαφής.
Μέσα στο κάστρο υπήρχαν δύο γειτονιές, της Παναγιάς του Κάστρου ή Ευαγγελίστριας και του Αϊ Γιώργη ή Γλυκαυλή.
Εκτός από κατοικίες υπήρχαν και πολλά σιδηρουργεία, ξυλουργεία και εργαστήρια κεραμικής.
 Τα σπίτια του κάστρου ήταν τριώροφα. Κάθε σπίτι περιελάμβανε δύο ή τρείς μονόχωρες κατοικίες, στέγαζε δηλαδή δύο ή τρείς οικογένειες. ΑΝΩ ΧΩΡΑ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ
Το κάστρο της Αστροπαλιάς είναι περιτριγυρισμένο από την Ανω Χώρα, η οποία με αμφιθεατρική θέα στο πέλαγος, αφήνει τη ματιά να ταξιδεύει στην αγκαλιά της.
Με τη ψυχή στο στόμα κυριολεκτικά, μόλις που προλάβαινα να την επισκεφτώ αργά το απόγευμα, με σκοπό να τραβήξω φωτογραφίες, αφού από το πρωί ξεχνιόμουνα στις παραλίες του νησιού.
  Η χώρα άρχισε να χτίζεται όταν η ελληνική κυβέρνηση καταπολέμησε την πειρατεία, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της να εγκαταλείψουν σταδιακά τον οικισμό του κάστρου και να ζήσουν και έξω από τα τείχη.
 Αποτελείται από μικρά σπιτάκια με πολύ στενά σοκάκια, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες έχει επεκταθεί με κτίρια πιο σύγχρονης δόμησης.
 Φιλοξενεί το δημαρχείο και τις υπηρεσίες του νησιού, όπως το ιατρείο και το ταχυδρομείο, ενώ ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τον καφέ ή το φαγητό του στα μαγαζάκια που βρίσκονται στη Χώρα, με θέα το εντυπωσιακό κάστρο από τη μία και τους ανεμόμυλους από την άλλη.
 Αρκετά όμως με τα… ορεινά, ώρα να επιστρέψουμε και πάλι στην αλμύρα. Αλλωστε ο τίτλος του αφιερώματος, λέει στην Αστυπάλαια με φουσκωτό. Το κλειδί στη μίζα λοιπόν και... πάμε παραλία !!!  ΚΑΡΝΑΓΙΟ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ / χάρτης Δ σημείο 1
Βγαίνοντας από το λιμάνι, το τιμόνι έστριψε αριστερά, με ρότα ανατολικά και το καρνάγιο του νησιού, στο οποίο βρίσκεται και το εργοστάσια της ΔΕΗ.   Αποτελεί έναν ήσυχο όρμο, με αρκετές ψαρόβαρκες δεμένες αρόδου, ενώ ακριβώς δίπλα υπάρχει η παραλία, η οποία συνορεύει με το camping της Αστυπάλαιας. Η παραλία είναι πολύ στενή και ακριβώς από πάνω περνάει ο περιφερειακός δρόμος. Το τοπίο δε με ενθουσίασε καθόλου, οπότε πλώρη για… παρακάτω με συνοπτικές διαδικασίες. ΣΤΕΝΟ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ / χάρτης Δ σημείο 2
Όπως μαρτυρά και ο τίτλος, πρόκειται για το στενότερο σημείο του νησιού, από το οποίο περπατώντας μόλις 128 μέτρα, μπορείς να βρεθείς στην πίσω μεριά του νησιού.
Υπάρχει η παραλία Μικρό Στενό, η οποία είναι ανοργάνωτη χωρίς σκιά, ενώ ακριβώς δίπλα είναι η αισθητά μεγαλύτερη ακρογιαλιά που ονομάζεται Στενό. Η θάλασσα είναι ιδανική για μπάνιο μικρών παιδιών, αφού είναι πολύ ρηχή, ενώ διαθέτει φυσική σκιά από αλμυρίκια, αλλά και… τεχνητή αφού θα βρείτε ομπρέλες, ξαπλώστρες, αλλά και καντίνα. ΜΑΛΤΕΖΑΝΑ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ ή ΑΝΑΛΗΨΗ / χάρτης Δ σημείο 3
Η Μαλτεζάνα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος οικισμός της Αστυπάλαιας και λέγεται πως πήρε το όνομα του από τους πειρατές Μαλτεζάνους που άραζαν τα καράβια τους στην περιοχή.
   Διαθέτει ασφαλές λιμάνι στο οποίο μπορείτε να δέσετε το σκάφος σας εάν την επισκεφτείτε εν πλω, ενώ διαθέτει ταβέρνες, cafe, αλλά και super market για ανεφοδιασμό.
ΣΧΟΙΝΩΝΤΑΣ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ / χάρτης Δ σημείο 4
Πίσω από τον κάβο της Μαλτεζάνας, βρίσκεται ο γραφικός κόλπος Σχοινώντας. Πρόκειται για ρηχή παραλία με άμμο, η οποία διαθέτει ταβερνάκια, αλλά και ξαπλώστρες.
 Το βλέμμα τραβάει το μνημείο των Γάλλων αξιωματικών, σε ανάμνηση του πλοίαρχου Bisson, ο οποίος βρέθηκε αντιμέτωπος με 140 πειρατές στις 05/11/1827.  Το μνημείο των Γάλλων στρατιωτών
Η Γαλλική κορβέτα La Lampoire (Η Μύραινα) υπό την πλοιαρχία του φιλέλληνα Πλοιάρχου Hippolyte Bisson, αρχίζει περιπολίες στα νησιά του Αιγαίου προκειμένου να διαφυλάξει τους πληθυσμούς τους που στέναζαν από τις επιδρομές των πειρατών, καθώς και να προστατεύσει την ναυσιπλοΐα στο επαναστατημένο Αιγαίο πέλαγος. Κατά τη διάρκεια περιπολίας, στις 6 Νοεμβρίου 1827, κοντά στο επαναστατημένο, παρά τα προνόμια που του είχε παραχωρήσει ο Σουλτάνος, νησί της Αστυπάλαιας, συλλαμβάνει το πειρατικό μπρίκι ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ. Αμέσως μετά τη σύλληψη ξεσπά δυνατή καταιγίδα. Ο Bisson, αναγκάζεται να οδηγήσει τα δύο πλοία στον κόλπο Σχοινώντα του νησιού, προκειμένου να τα προστατεύσει από την θαλασσοταραχή.
Ενώ τα δύο πλοία είχαν ποντίσει τις άγκυρές τους, ξαφνικά εμφανίζονται δύο πειρατικά πλοία. Τα πειρατικά αρχίζουν να βάλουν κατά της Κορβέτας και του Μπρικιού. Αμέσως ξεσπά ένας άνισος αγώνας, καθώς τα δύο πλοία ήταν ακινητοποιημένα, που διαρκεί ώρες.
Το ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, βαριά χτυπημένο από τα πυρρά των πειρατικών, αρχίζει να παίρνει κλίση, τότε ο Bisson διατάσει το δεκαπενταμελές πλήρωμά του να πέσει στην θάλασσα. Το Παναγιώτης δεν έχει πια καμία τύχη, μόνο τέσσερις από το πλήρωμά του θα φτάσουν στη στεριά.
Στη συνέχεια ο Bisson, βλέποντας ότι ο αγώνας ήταν μάταιος κλείνεται στην μπαρουταποθήκη και βάζει φωτιά.
ΑΓΡΙΛΙΔΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ / χάρτης Δ σημείο 5
Το Αγριλίδι είναι μια θαλασσινή γλώσσα στη στεριά, η οποία προσφέρει ένα απάνεμο καταφύγιο στα σκάφη, στην περίπτωση που σηκώσει θάλασσα.  Μπαίνοντας αριστερά στον κόλπο, βρίσκεται η εκκλησία του Αγ. Νικολάου, ενώ η παραλία είναι από βότσαλο και έχει και αλμυρίκια.
 ΑΓΙΟΣ ΦΩΚΑΣ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ
Ο Αγιος Φωκάς βρίσκεται πριν από τον ΝΑ κάβο της Αστυπάλαιας και δεν είναι τίποτε άλλο από ένα γραφικό νησάκι με το ομώνυμο εκκλησάκι επάνω, απέναντι από μια γραφική παραλία με άμμο.
 Μπορείτε να πάτε είτε με καραβάκι από Αστυπάλαια, είτε οδικώς εαν έχετε όρεξη και για λίγο περπάτημα.
Ο κόπος που θα κάνετε όμως, σίγουρα θα σας ανταμείψει, αφού η παραλία είναι πανέμορφη, ενω ντόπιοι έχουν κατασκευάσει και ένα σκίαστρο με ξύλα και τσιμεντένια βάση που θας σας χαρίσει λίγη σκιά.
  ΝΑ ΚΑΒΟΣ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ / χάρτης Δ σημεία 6 & 7
Ο ΝΑ κάβος της Αστυπάλαιας, αποτελείται από εντυπωσιακά βράχια και βαθιά νερά, με το τοπίο να αγριεύει από την εξωτερική μεριά και τα γκρέμνια που δημιουργούνται.
 Με τις παραπάνω φώτο λοιπόν, σε αυτό το σημείο ολοκληρώνεται το οδοιπορικό στην πεταλούδα του Αγαίου. Την πανέμορφη Αστροπαλιά όπως έλεγαν οι παλαιοί, Αστυπάλαια όπως είθισται να την αποκαλούμε σήμερα.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ… Ο καιρός που επικρατούσε όλο αυτό το διάστημα, ήταν βοριάδες 5 & 6 bf, αλλά στα νότια του νησιού επικρατούσαν μπουνάτσες, αφού η ακτογραμμή έκοβε τον αέρα. Οι μετεωρολογικές προβλέψεις για τις επόμενες ημέρες, ήταν δυσοίωνες, αφού ο καιρός όχι μόνον δε θα έκοβε καθόλου, αλλά απεναντίας φόρτωνε και άλλο, με ανέμους έντασης ακόμα και 8 bf τοπικά. Εκανε μόνον ένα άνοιγμα για μια ημέρα με ανέμους έντασης 4 & 5 bf στην Αστυπάλαια, ο οποίος μαλάκωνε περισσότερο, όσο θα ανέβαινα τις Κυκλάδες και θα προσέγγιζα το λιμάνι του Λαυρίου, από το οποίο ξεκίνησα. Ετσι λοιπόν αν και είχα ακόμα 4-5 ημέρες διαθέσιμες, έπρεπε να πάω άμεσα το δρόμο της επιστροφής, ώστε να προλάβω τον καιρό.  Ο... τελευταίος καφές στην Αστυπάλαια.
Πρωινό ξύπνημα, καφεδάκι σε παραλιακό cafe στο λιμάνι της Αστυπάλαιας, ανεφοδιασμός σε καύσιμο και το ταξίδι της επιστροφής, συνολικής απόστασης 140 νμ, ξεκινάει. Όταν ανοίχτηκα από την Αστυπάλαια, το κύμα έδειξε από νωρίς τις διαθέσεις του. Τα 2 bf όσο απομακρυνόμουν από τα νησί, μετατράπηκαν σε χρόνο dt σε 3, 4 και τελικά 5 bf.  Απαραιτήτως έπρεπε να αποφευχθεί το πέρασμα από Αμοργό, που εκεί τα τοπικά φαινόμενα, κάνουν τη θάλασσα να αφρίζει περισσότερο, ταλαιπωρώντας σκάφη και πλήρωμα.
Ετσι λοιπόν επιλέχτηκε η ρότα από τα νότια της Ιου και ανέβασμα γλύφοντας την ακτογραμμή για να κόβει ο καιρός, των νησιών Σύφνου, Σερίφου, Κύθου, Τζιάς και τέλος Λαύριο. Το κύμα είχε φουσκώσει πλέον για τα καλά. Επειδή στη διαδρομή Αστυπάλαιας – Ιού, δεν παρεμβάλλεται κάποιο νησί, ώστε να κόβει τον αέρα, το κύμα αποκτούσε μεγάλο όγκο, αφού η πλεύση γίνεται σε ανοικτό πέλαγος.  46 ναυτικά μίλια ως την Ιο, με πολύ κούραση και δυσκολία, κατάφερα να τα διανύσω σε 5,5 ώρες !!! Το νερό πολύ, ερχότανε μέσα στο σκάφος φρέσκο, με αποτέλεσμα σε κάποια σημεία του ταξιδιού, οι δύο αντλίες σεντίνας να δουλεύουν ασταμάτητα για να αποστραγγίζουν το σκάφος από τα νερά. Φεύγοντας από Αστυπάλαια, επειδή περίμενα να βρω αέρα, είχα κατεβάσει την τέντα από το σκάφος, ώστε να μη σκιστεί ή γίνει κάποια αβαρία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βάλω αρκετό αντιηλιακό στο πρόσωπο μου, κίνηση που αποδείχτηκε μεγάλο λάθος στην πορεία. Το κύμα μαστίγωνε το πρόσωπο μου και όπως το αντιηλιακό διαλυόταν από το νερό, πέρναγε από τα ρουθούνια και κατέληγε στο στόμα μου, φέρνοντας μια πικρίλα και ένα αίσθημα αηδίας, αφού η γεύση του δεν ήταν καθόλου ωραία...  Την επόμενη φορά λοιπόν που θα επιλέξω αντιηλιακό, αντί να κοιτάω το δείκτη προστασίας, μάλλον θα επικεντρωθώ στη γεύση του, καταλήγοντας στο πιο… εύγευστο !!! 2 - 3 μίλια πριν την Ιο, ο καιρός άρχισε να μαλακώνει, έως ότου έκοψε εντελώς. Η μανέτα πλέον είχε καρφωθεί μπροστά, πλέοντας πλέον και πάνω από 40 κόμβους, ώστε να κερδίσω το χαμένο χρόνο, αλλά και να βγάλω και το… άχτι μου, αφού έως τώρα πήγαινα με ταχύτητες σαλίγκαρου. Είχε έρθει πλέον αργά το απόγευμα και σύντομα θα νύχτωνε. Επρεπε λοιπόν να πάρω μια απόφαση. Διανυκτέρευση στην Ιο ή συνέχεια του ταξιδιού έως τη Σίφνο, ακόμα και με κίνδυνο να με βρει η νύκτα εν πλω… Σύντομη στάση λοιπόν στο Ακρωτήρι Φανάρι και μελέτη των ιστιοπλοϊκών χαρτών. Ενώ τώρα η θάλασσα είχε 3 και 4bf κύμα, από το χάραμα φόρτωνε σε 5 & αργότερα 6 bf. Ετσι λοιπόν, το δίλλημα έπαψε σύντομα να υφίσταται. Η απόσταση που με χώριζε από τον επόμενο προορισμό, ήταν 30 νμ με επιπλέον 6 νμ για τις Καμάρες, το κεντρικό λιμάνι του νησιού. Πλώρη λοιπόν για Σίφνο, με ταχύτητες άνω των 30 κόμβων, όπου η θάλασσα το επέτρεπε. Σύντομα ο ήλιος άρχισε να βυθίζεται στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να πιάσω λιμάνι ακριβώς την ώρα που έπεφτε το απόλυτο σκοτάδι. Την επόμενη ημέρα, ο καιρός είχε ήδη φορτώσει. Ετσι λοιπόν συνεχίστηκε η πρακτική των προηγούμενων ημερών, σύμφωνα με την οποία θα έγλυφα την ακτογραμμή έως το βορινούς κάβους, με σκοπό η μετάβαση για το επόμενο νησί να γίνεται με τον καιρό στο πλάι, η οποία είναι ιδανική για τα φουσκωτά όταν έχει κύμα. 14 νμ αργότερα, προσέγγιζα τη Σέριφο. Σε άλλα 10 νμ ήμουν Κύθνο και 21 νμ αργότερα έδενα στην Τζιά, στην οποία θα πέρναγα τις επόμενες 4 ημέρες που είχα στη διάθεση μου.   Βουρκάρι Τζιάς
 Ο καιρός φόρτωνε τις επόμενες ημέρες σε 6 και 7 bf, αλλά πλέον η Τζιά απείχε μόλις 15 νμ από το Λαύριο. Η ρότα είναι ιδανική, αφού ο καιρός είναι δευτερόπρυμνα, με αποτέλεσμα το ταξίδι να είναι απόλυτα ασφαλές έως διασκεδαστικό, με την αδρεναλίνη να εκτοξεύεται στα ύψη.
  Ο φάρος στο λιμάνι της Τζιάς, με τον ορανό να... αιμορραγεί
Με μοναδικό φόβο μη κάνει κανα… «τσαφ» η μηχανή και σβήσει, όσο θα βρισκόμουν ανάμεσα στα κύματα που φάνταζαν με πολυκατοικίες, Σάββατο πρωί πήρα το δρόμο της επιστροφής, βάζοντας τίτλους τέλους στο ταξιδιωτικό αφιέρωμα.
Ας κλείσουμε λοιπόν, όπως ακριβώς αρχίσαμε στο Α μέρος. Με το video της επιστροφής, που αναμφίβολα αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα, του σύντομου οδοιπορικού. Το τέλος του ταξιδιωτικού, μου επιφύλασσε λίγη αδρεναλίνη...
Παναγιώτης Μερεντίτης
|
